Beseda 93
Beseda 93.
O stanju ljudi u vreme objave Verovesnikove
فَتَبَارَكَ اللهُ الَّذِي لَا يَبْلُغُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ، وَلَا يَنَالُهُ حَدْسُ الْفِطَنِ، الْأَوَّلُ الَّذِي لَا غَايَةَ لَهُ فَيَنْتَهِيَ، وَلَا آخِرَ لَهُ فَيَنْقَضِيَ
فَاسْتَوْدَعَهُمْ فِي أَفْضَلِ مُسْتَوْدَعٍ، وَأَقَرَّهُمْ فِي خَيْرِ مُسْتَقَرٍّ، تَنَاسَخَتْهُمْ كَرَائِمُ الْأَصْلَابِ إِلَى مُطَهَّرَاتِ الْأَرْحَامِ، كُلَّمَا مَضَى مِنْهُمْ سَلَفٌ قَامَ مِنْهُمْ بِدِينِ اللهِ خَلَفٌ
حَتَّى أَفْضَتْ كَرَامَةُ اللهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى إِلَى مُحَمَّدٍ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ، فَأَخْرَجَهُ مِنْ أَفْضَلِ الْمَعَادِنِ مَنْبِتًا، وَأَعَزِّ الْأَرُومَاتِ مَغْرِسًا، مِنَ الشَّجَرَةِ الَّتِي صَدَعَ مِنْهَا أَنْبِيَاءَهُ، وَانْتَجَبَ مِنْهَا أُمَنَاءَهُ، عِتْرَتُهُ خَيْرُ الْعِتَرِ، وَأُسْرَتُهُ خَيْرُ الْأُسَرِ، وَشَجَرَتُهُ خَيْرُ الشَّجَرِ، نَبَتَتْ فِي حَرَمٍ، وَبَسَقَتْ فِي كَرَمٍ، لَهَا فُرُوعٌ طِوَالٌ، وَثَمَرٌ لَا يُنَالُ، فَهُوَ إِمَامُ مَنِ اتَّقَى، وَبَصِيرَةُ مَنِ اهْتَدَى، سِرَاجٌ لَمَعَ ضَوْؤُهُ، وَشِهَابٌ سَطَعَ نُورُهُ، وَزَنْدٌ بَرَقَ لَمْعُهُ، سِيرَتُهُ الْقَصْدُ، وَسُنَّتُهُ الرُّشْدُ، وَكَلَامُهُ الْفَصْلُ، وَحُكْمُهُ الْعَدْلُ، أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَهَفْوَةٍ عَنِ الْعَمَلِ، وَغَبَاوَةٍ مِنَ الْأُمَمِ
اعْمَلُوا رَحِمَكُمُ اللهُ عَلَى أَعْلَامٍ بَيِّنَةٍ، فَالطَّرِيقُ نَهْجٌ يَدْعُوا إِلى دارِ السَّلامِ، وَأَنْتُمْ فِي دَارِ مُسْتَعْتَبٍ عَلَى مَهَلٍ وَفَرَاغٍ، وَالصُّحُفُ مَنْشُورَةٌ، وَالْأَقْلَامُ جَارِيَةٌ، وَالْأَبْدَانُ صَحِيحَةٌ، وَالْأَلْسُنُ مُطْلَقَةٌ، وَالتَّوْبَةُ مَسْمُوعَةٌ، وَالْأَعْمَالُ مَقْبُولَةٌ
———————————–
* Zapovednik vernika je održao ovu besedu posle bitke kod Nahravana. Smutnja koju pominje odnosi se na bitke oko Basre, na Sifinu i Nahravanu, budući da su one po svom karakteru bila drugačije od bitaka vođenih u vreme Božijeg poslanika s.a.v.a. kada su na suprotnim stranama stajali nevernici, dok su u ovim okršajima vernici za protivnike imali ljude koji su se izdavali za muslimane. Ljudi su se zbog toga ustručavali da ratuju protiv muslimana; tako na primer, Huzejma ibn Sabit Ensari nije učestvovao u Bici na Sifinu sve dok mučeništvo Amara ibn Jasira nije pokazalo da su na suprotnoj strani pobunjenici. Slična tome je i podrška koju su dvojica istaknutih ashaba, Talha i Zubejr, u Bici kod Basre pružili Aiši, koji su bili među „desetoricom onih kojima je obećan raj“, belezi od istrajnog obavljanja molitve na čelima Haridžija kod Nahravana, što je stvaralo duboku pometnju. U takvim okolnostima njima su imali hrabrosti da se suprotstave samo oni koji su mogli da spoznaju ono što se krije u njihovim srcima i kakva je bila zaista njihova vera. Takva spoznaja i duhovna odvažnost nisu bile strane imamu Aliju a.s. koji se suprostavio ovim grupacijama, potvrdivši time i Poslanikove s.a.v.a. reči: “Nakon mene borićeš se protiv kršitelja zakletve (stranka okupljena u Bici oko kamile),onih koji su zastranili (narod Sirije predvođen Muavijom u Bici na Sifinu) i onih koji ne poznaju stvarnost vere (Haridžije u bici kod Nahravana).”