Besede Zapovednika vernika, a.s.

Beseda 224

Share

Beseda 224.

Prolaznost sveta ovoga i nemoć onih u grobovima

 

دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ، وَبِالْغَدْرِ مَعْرُوفَةٌ، لَا تَدُومُ أَحْوَالُهَا، وَلَا يَسْلَمُ نُزَّالُهَا، أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَةٌ، وَتَارَاتٌ مُتَصَرِّفَةٌ، الْعَيْشُ فِيهَا مَذْمُومٌ، وَالْأَمَانُ مِنْهَا مَعْدُومٌ، وَإِنَّمَا أَهْلُهَا فِيهَا أَغْرَاضٌ مُسْتَهْدَفَةٌ، تَرْمِيهِمْ بِسِهَامِهَا، وَتُفْنِيهِمْ بِحِمَامِهَا، وَاعْلَمُوا عِبَادَ اللهِ أَنَّكُمْ وَمَا أَنْتُمْ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الدُّنْيَا عَلَى سَبِيلِ مَنْ قَدْ مَضَى قَبْلَكُمْ، مِمَّنْ كَانَ أَطْوَلَ مِنْكُمْ أَعْمَاراً، وَأَعْمَرَ دِيَاراً، وَأَبْعَدَ آثَاراً، أَصْبَحَتْ أَصْوَاتُهُمْ هَامِدَةً، وَرِيَاحُهُمْ رَاكِدَةً، وَأَجْسَادُهُمْ بَالِيَةً، وَدِيَارُهُمْ خَالِيَةً، وَآثَارُهُمْ عَافِيَةً، فَاسْتَبْدَلُوا بِالْقُصُورِ الْمَشَيَّدَةِ وَالنَّمَارِقِ الْمُمَهَّدَةِ الصُّخُورَ وَالْأَحْجَارَ الْمُسَنَّدَةَ وَالْقُبُورَ اللَّاطِئَةَ الْمُلْحَدَةَ، الَّتِي قَدْ بُنِيَ عَلَى الْخَرَابِ فِنَاؤُهَا، وَشُيِّدَ بِالتُّرَابِ بِنَاؤُهَا، فَمَحَلُّهَا مُقْتَرِبٌ، وَسَاكِنُهَا مُغْتَرِبٌ بَيْنَ أَهْلِ مَحَلَّةٍ مُوحِشِينَ وَأَهْلِ فَرَاغٍ مُتَشَاغِلِينَ، لَا يَسْتَأْنِسُونَ بِالْأَوْطَانِ، وَلَا يَتَوَاصَلُونَ تَوَاصُلَ الْجِيرَانِ، عَلَى مَا بَيْنَهُمْ مِنْ قُرْبِ الْجِوَارِ وَدُنُوِّ الدَّارِ، وَكَيْفَ يَكُونُ بَيْنَهُمْ تَزَاوُرٌ، وَقَدْ طَحَنَهُمْ بِكَلْكَلِهِ الْبِلَى، وَأَكَلَتْهُمُ الْجَنَادِلُ وَالثَّرَى، وَكَأَنْ قَدْ صِرْتُمْ إِلَى مَا صَارُوا إِلَيْهِ، وَارْتَهَنَكُمْ ذَلِكَ الْمَضْجَعُ، وَضَمَّكُمْ ذَلِكَ الْمُسْتَوْدَعُ، فَكَيْفَ بِكُمْ لَوْ تَنَاهَتْ بِكُمُ الْأُمُورُ، وَبُعْثِرَتِ الْقُبُورُ، هُنالِكَ تَبْلُوا كُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ، وَرُدُّوا إِلَى اللهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ، وَضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ

To je kuća opkoljena iskušenjem i poznata po varljivosti. Stanja njena nisu večna i oni koji je nastanjuju neće ostati neoštećeni. Uslovi su njeni različiti, a vremena promenljiva. Prekora je dostojan život u njoj. Sigurnost u njoj ne prebiva. Stanovnici njeni su ciljevi koje ona gađa strelama svojim i razara smrću. Znajte, o, robovi Božiji, da ste vi i sve ono u čemu ste na svetu ovome zaista na putu onih koji su bili pre vas, a živeli duže od vas, imali kuće s više čeljadi i ostavljali tragove trajnije. Glasovi su im zamukli, kretanje umireno, tela istrula, kuće opustele, a tragovi zameteni. Palate visoke i ćilime prostrte zamenili su za kamenje naslagano i grobove izdubljene čiji su temelji postavljeni na ruševinama i čija su zdanja napravljena od blata. Položaji njihovi su bliski, ali stanovnici njihovi su stranci. Među ljudima su zavičaja svoga, ali se osećaju usamljeno i oslobođeni su očekivanja od rada. Zaokupljeni su. Ne osećaju vezanost nikakvu za domovinu, niti kao susedi održavaju veze međusobne i pored bliskosti susedstva i blizine boravljenja. Kako se mogu međusobno posećivati kad ih je raspadanje zgnječilo bremenom svojim, a kamenje i zemlja ih izjeli? Jednako je kao da ste i vi otišli tamo gde su oni otišli; isto bi vas mesto počinka zgrabilo i boravište isto zadržalo. Kakav li će biti položaj vaš kad stvari dosegnu kraj svoj i kada grobovi izvrnuti budu?! Tamo i onda svako ljudsko biće shvatiće šta je učinilo u prošlosti i biće vraćeno Bogu, istinskom konačnom Skrbniku svome, i napustiće ih sve lažne izmišljotine njihove.

  • 10 Maja, 2019

Možda će vas zanimati