Share

BESEDA 27.

Podsticanje ljudi na džihad

Odlike džihada

أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ، فَتَحَهُ اللهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِهِ، وَهُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَدِرْعُ اللهِ الْحَصِينَةُ وَجُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ، فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللهُ ثَوْبَ الذُّلِّ، وَشَمِلَهُ الْبَلَاءُ، وَدُيِّثَ بِالصَّغَارِ وَالْقَمَاءَةِ، وَضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالْإِسْهَابِ، وَأُدِيلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْيِيعِ الْجِهَادِ وَسِيمَ الْخَسْفَ، وَمُنِعَ النَّصَفَ

A sada! Zaista je džihad jedna od kapija raja, koju je Bog otvorio za najveće prijatelje Svoje. On je odeća pobožnosti, zaštitni oklop i pouzdani štit Božiji. Ko god ga napusti, Bog ga prekriva odećom sramote i na njega šalje nevolje; biva izložen preziru i poruzi, srce mu je zastrto, od istine je udaljen i pravo mu je pogaženo zbog izbegavanje džihada. On mora trpeti sramotu i pravda mu je uskraćena.

Podsticanje ljude na džihad

أَلَا وَإِنِّي قَدْ دَعَوْتُكُمْ إِلَى قِتَالِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَيْلًا وَنَهَاراً وَسِرّاً وَإِعْلَاناً، وَقُلْتُ لَكُمُ اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ، فَوَاللهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا، فَتَوَاكَلْتُمْ وَتَخَاذَلْتُمْ حَتَّى شُنَّتْ عَلَيْكُمُ الْغَارَاتُ، وَمُلِكَتْ عَلَيْكُمُ الْأَوْطَانُ، وَهَذَا أَخُو غَامِدٍ [وَ] قَدْ وَرَدَتْ خَيْلُهُ الْأَنْبَارَ، وَقَدْ قَتَلَ حَسَّانَ بْنَ حَسَّانَ الْبَكْرِيَّ، وَأَزَالَ خَيْلَكُمْ عَنْ مَسَالِحِهَا

وَلَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ كَانَ يَدْخُلُ عَلَى الْمَرْأَةِ الْمُسْلِمَةِ وَالْأُخْرَى الْمُعَاهِدَةِ، فَيَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَقُلُبَهَا وَقَلَائِدَهَا وَرُعُثَهَا، مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلَّا بِالِاسْتِرْجَاعِ وَالِاسْتِرْحَامِ، ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرِينَ مَا نَالَ رَجُلًا مِنْهُمْ كَلْمٌ، وَلَا أُرِيقَ لَهُمْ دَمٌ، فَلَوْ أَنَّ امْرًَا مُسْلِمًا مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفًا مَا كَانَ بِهِ مَلُومًا، بَلْ كَانَ بِهِ عِنْدِي جَدِيرًا

فَيَا عَجَبًا عَجَبًا، وَاللهِ يُمِيتُ الْقَلْبَ وَيَجْلِبُ الْهَمَّ مِنَ اجْتِمَاعِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ عَلَى بَاطِلِهِمْ وَتَفَرُّقِكُمْ عَنْ حَقِّكُمْ، فَقُبْحًا لَكُمْ وَتَرَحًا، حِينَ صِرْتُمْ غَرَضًا يُرْمَى، يُغَارُ عَلَيْكُمْ وَلَا تُغِيرُونَ، وَتُغْزَوْنَ وَلَا تَغْزُونَ، وَيُعْصَى اللهُ وَتَرْضَوْنَ، فَإِذَا أَمَرْتُكُمْ بِالسَّيْرِ إِلَيْهِمْ فِي أَيَّامِ الْحَرِّ قُلْتُمْ هَذِهِ حَمَارَّةُ الْقَيْظِ، أَمْهِلْنَا يُسَبَّخْ عَنَّا الْحَرُّ، وَإِذَا أَمَرْتُكُمْ بِالسَّيْرِ إِلَيْهِمْ فِي الشِّتَاءِ قُلْتُمْ هَذِهِ صَبَارَّةُ الْقُرِّ، أَمْهِلْنَا يَنْسَلِخْ عَنَّا الْبَرْدُ، كُلُّ هَذَا فِرَارًا مِنَ الْحَرِّ وَالْقُرِّ، فَإِذَا كُنْتُمْ مِنَ الْحَرِّ وَالْقُرِّ تَفِرُّونَ، فَأَنْتُمْ وَاللهِ مِنَ السَّيْفِ أَفَرُّ

 

Pozivam vas da se borite protiv ljudi tih (Muavije i njegovih sledbenika) i noću i danju, i tajno i javno, i podstičem vas da ih napadate pre nego što oni napadnu vas, jer, Boga mi, nijedan narod nije bio napadnut usred kuća svojih, a da nije pretrpeo sramotu. Ali, vi to ostavljate drugima i od ratovanja odustajete sve dok vas ne snađe propast i gradovi vaši budu zauzeti. Trupe Banu Gamidija stigle su do Anbara, ubili Hasana ibn Hasana el-Bekrija i isterali odatle čuvare graničnih područja vaših.

Saznao sam da je jedan od njih napastovao žene muslimanske i druge žene pod zaštitom islama, pokidao ukrase njihove s nogu, ruku, vratova i ušiju, i da ni jedna žena nije mogla da se odbrani, osim izgovaranjem ajeta: Mi smo Božiji i Njemu ćemo se vratiti! (2:156) Potom su pobednički otišli nazad, natovareni blagom, i bez rane najmanje i ijedne prolivene kapi krvi. Ako ijedan musliman posle ovog poniženja umre od tuge za tim, ne samo da ne zaslužuje prekor, već je smrt po meni vrednija.

Kakvo čudo! Kakvo čudo! Boga mi, srce vene i tuga svlada čoveka kada vidi jedinstvo tih ljudi u nepravdi i razjedinjenost vašu u pravdi. Teško vama! Postali ste cilj u koji se strele odapinju, ubijani ste, a sami ne ubijate, napadaju vas, a vi ne napadate. Prema Bogu se čini neposlušnost, a vi ste s tim saglasni. Kada sam letos od vas tražio da krenete na njih, rekoste žega je jaka, poštedi nas dok žega ne utihne. A kad sam vam naredio zimi da krenete, rekli ste hladnoća je oštra, daj nam vremena dok zima ne prođe. To su samo izgovori u izbegavanju žege i hladnoće, jer ako bežite od žege i hladnoće, bežaćete, Boga mi, još gore od sablje.

Izraz nezadovoljstva s ljudima

يَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَلَا رِجَالَ، حُلُومُ الْأَطْفَالِ وَعُقُولُ رَبَّاتِ الْحِجَالِ، لَوَدِدْتُ أَنِّي لَمْ أَرَكُمْ وَلَمْ أَعْرِفْكُمْ مَعْرِفَةً، وَاللهِ جَرَّتْ نَدَماً وَأَعْقَبَتْ سَدَماً، قَاتَلَكُمُ اللهُ، لَقَدْ مَلَأْتُمْ قَلْبِي قَيْحاً، وَشَحَنْتُمْ صَدْرِي غَيْظاً، وَجَرَّعْتُمُونِي نُغَبَ التَّهْمَامِ أَنْفَاساً، وَأَفْسَدْتُمْ عَلَيَّ رَأْيِي بِالْعِصْيَانِ وَالْخِذْلَانِ، حَتَّى لَقَدْ قَالَتْ قُرَيْشٌ إِنَّ ابْنَ أَبِي طَالِبٍ رَجُلٌ شُجَاعٌ، وَلَكِنْ لَا عِلْمَ لَهُ بِالْحَرْبِ، لِلَّهِ أَبُوهُمْ وَهَلْ أَحَدٌ مِنْهُمْ أَشَدُّ لَهَا مِرَاساً وَأَقْدَمُ فِيهَا مَقَاماً مِنِّي، لَقَدْ نَهَضْتُ فِيهَا وَمَا بَلَغْتُ الْعِشْرِينَ، وَهَا أَنَا ذَا قَدْ ذَرَّفْتُ عَلَى السِّتِّينَ، وَلَكِنْ لَا رَأْيَ لِمَنْ لَا يُطَاعُ

O vi, što samo podsećate na ljude, ljudskosti lišeni, sa pameću deteta i razboritošću žena u odajama ukrašenim, voleo bih da vas nisam ni video, niti upoznao. Boga mi, poznanstvo to nije mi donelo ničeg sem kajanja i žalosti, Bog  vas ubio! Srce ste mi napunili jedom i prsa ispunili gnevom, naterali me da otpijam gutljaje iz vrča otrova punog. Upropastili ste savet moj nepokoravanjem i napuštanjem mene do te mere da su Kurejšije počeli da govore kako je sin Abu Taliba uistinu hrabar čovek, ali ne poznaje taktiku ratovanja. Bog ih blagoslovio! Zar ima iko među njima da je vatreniji i iskusniji u ratovanju od mene? Krenuo sam u njega još u dvadesetim godinama, i evo me tu, prevalio sam šezdesetu, ali šta može onaj kome se ne pokorava.
  • 2 Marta, 2019