Beseda 149

وَأَخَذُوا يَمِينًا وَشِمَالًا، ظَعْنًا فِي مَسَالِكِ الْغَيِّ، وَتَرْكًا لِمَذَاهِبِ الرُّشْدِ، فَلَا تَسْتَعْجِلُوا مَا هُوَ كَائِنٌ مُرْصَدٌ، وَلَا تَسْتَبْطِئُوا مَا يَجِي‏ءُ بِهِ الْغَدُ، فَكَمْ مِنْ مُسْتَعْجِلٍ بِمَا إِنْ أَدْرَكَهُ وَدَّ أَنَّهُ لَمْ يُدْرِكْهُ، وَمَا أَقْرَبَ الْيَوْمَ مِنْ تَبَاشِيرِ غَدٍ، يَا قَوْمِ، هَذَا إِبَّانُ وُرُودِ كُلِّ مَوْعُودٍ وَدُنُوٍّ مِنْ طَلْعَةِ مَا لَا تَعْرِفُونَ، أَلَا وَإِنَّ مَنْ أَدْرَكَهَا مِنَّا يَسْرِي فِيهَا بِسِرَاجٍ مُنِيرٍ، وَيَحْذُو فِيهَا عَلَى مِثَالِ الصَّالِحِينَ، لِيَحُلَّ فِيهَا رِبْقًا، وَيُعْتِقَ فِيهَا رِقًّا، وَيَصْدَعَ شَعْبًا، وَيَشْعَبَ صَدْعًا، فِي سُتْرَةٍ عَنِ النَّاسِ، لَا يُبْصِرُ الْقَائِفُ أَثَرَهُ وَلَوْ تَابَعَ نَظَرَهُ، ثُمَّ لَيُشْحَذَنَّ فِيهَا قَوْمٌ شَحْذَ الْقَيْنِ النَّصْلَ، تُجْلَى بِالتَّنْزِيلِ أَبْصَارُهُمْ، وَيُرْمَى بِالتَّفْسِيرِ فِي مَسَامِعِهِمْ، وَيُغْبَقُونَ كَأْسَ الْحِكْمَةِ بَعْدَ الصَّبُوحِ في الضلال

Oni polaze desno i levo, prodirući stazama zla i napuštajući smerove puta pravog. Ne požurujte ono što jeste i ono što se iščekuje. I ne očekujte s nestrpljenjem ono što će doneti sutra. Jer, koliko li je onih koji su požurivali ono što, kada su dobili, poželeli da nisu dobili?! Kako li je danas blisko svanuću sutrašnjem!? O narode moj, ovo je vreme pojavljivanja svega obećanog i približavanja onoga što vi ne znate. Znajte dobro, ko god od nas dočeka te dane, kretaće se kroz njih sa svetiljkom upaljenom i gaziće tragovima čestitih, da bi razvezao čvorove, oslobodio se obaveza, razdelio ujedinjene i ujedinio podeljene. On će biti skriven od ljudi. Tragač neće naći tragove njegove, čak i da ga prati okom svojim. U danima tim, zasigurno, jedna grupa ljudi postaće oštra poput sablji oštrih koje je kovač naoštrio. Pogled njihov biće obasjan objavom, tumačenje će im biti stavljeno u uši i biće napajani pićem mudrosti ujutro i naveče.

وَطَالَ الْأَمَدُ بِهِمْ لِيَسْتَكْمِلُوا الْخِزْيَ وَيَسْتَوْجِبُوا الْغِيَرَ، حَتَّى إِذَا اخْلَوْلَقَ الْأَجَلُ، وَاسْتَرَاحَ قَوْمٌ إِلَى الْفِتَنِ، وَأَشَالُوا عَنْ لَقَاحِ حَرْبِهِمْ، لَمْ يَمُنُّوا عَلَى اللهِ بِالصَّبْرِ، وَلَمْ يَسْتَعْظِمُوا بَذْلَ أَنْفُسِهِمْ فِي الْحَقِّ، حَتَّى إِذَا وَافَقَ وَارِدُ الْقَضَاءِ انْقِطَاعَ مُدَّةِ الْبَلَاءِ حَمَلُوا بَصَائِرَهُمْ عَلَى أَسْيَافِهِمْ، وَدَانُوا لِرَبِّهِمْ بِأَمْرِ وَاعِظِهِمْ، حَتَّى إِذَا قَبَضَ اللهُ رَسُولَهُ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ، رَجَعَ قَوْمٌ عَلَى الْأَعْقَابِ، وَغَالَتْهُمُ السُّبُلُ، وَاتَّكَلُوا عَلَى الْوَلَائِجِ، وَوَصَلُوا غَيْرَ الرَّحِمِ، وَهَجَرُوا السَّبَبَ الَّذِي أُمِرُوا بِمَوَدَّتِهِ، وَنَقَلُوا الْبِنَاءَ عَنْ رَصِّ أَسَاسِهِ، فَبَنَوْهُ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ، مَعَادِنُ كُلِّ خَطِيئَةٍ وَأَبْوَابُ كُلِّ ضَارِبٍ فِي غَمْرَةٍ، قَدْ مَارُوا فِي الْحَيْرَةِ، وَذَهَلُوا فِي السَّكْرَةِ، عَلَى سُنَّةٍ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ، مِنْ مُنْقَطِعٍ إِلَى الدُّنْيَا رَاكِنٍ، أَوْ مُفَارِقٍ لِلدِّينِ مُبَايِنٍ

Kada je Bog uzeo Poslanika Svoga, mir i blagoslovi Božiji neka su nad njim i  potomstvom njegovim, neki ljudi su se vratili nazag. Skretanja su ih upropastila i poverenje su poklonili varalicama podmuklim, poštovali druge pored rodbine, napustili rod za koji im je naređeno da ga poštuju, i premestili zgradu s čvrstog temelja njenog i podigli je na mestu drugom. Oni su rudnici manjkavosti svakojakih i vrata onih koji tapkaju u mraku. Oni se kreću u pometnji i zbunjeni su u izbezumljenosti, pa idu pravcem ljudi faraonovih. Predali su se svetu ovome i oslonili se na njega, ili su napustili veru i udaljili se od nje.