Stav Imama Ehli bejta, a.s., o Ebu Talibu

Stav Imama Ehli bejta, a.s., o Ebu Talibu

A – Zapovjednik vjernika, a.s., je stao na put kampanji pripisivanja nevjerstva njegovom ocu, pa je rekao:

 كانَ وَاللهِ أبُو طَالبٍ عَبدُمَنَافٍ بنُ عَبدُالْمُطَّلِبِ، مُؤْمِنًا مُسلِمًا يَكْتُمُ إِيمَانَهُ مَخافَةً عَلَى بَنِي هَاشِمٍ أَنْ يَنْبُذَهَا قُريشٌ.

“Tako mi Allaha, Ebu Talib Abdumenaf ibn Abdulmuttalib je bio vjernik, musliman koji je krio svoju vjeru iz straha za Beni Hašim da ih Kurejš ne odbaci.”^[1]

Također je rekao:

مَا ماتَ أبُو طالِبٍ حَتَّى أَعْطَى رَسُولَ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، مِنْ نَفْسِهِ الرِّضَا.

“Ebu Talib nije umro dok Poslanik, s.a.v.a., nije postao zadovoljan njime.”^[2]

B – Imam Husejn, a.s., također se suprotstavio ovoj optužbi i pripovjedao je o svom ocu  Zapovjedniku vjernika, a.s.: “Sjedio je u Er-Rahbe (naselje u Kufi), a ljudi su bili oko njega, pa je jedan ustao i rekao: ‘Zapovjedniče vjernika! Kako to da si ti na položaju na kojem se nalaziš (kod Allaha), a tvoj otac da bude kažnjen u Vatri?’ Odgovorio mu je:

مَه! فَضَّ اللهُ فَاك، وَالَّذِي بَعَثَ مُحمَّدًا بِالحَقّ نَبِيًّا، لَو شَفَعَ أَبِي مِن كُلّ مُذْنِبٍ عَلى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللهُ، أَأَبِي مُعذَّبٌ فِي النَّارِ وَابْنُهُ قَسِيمُ الجَنَّةِ وَالنَّارِ؟ وَالَّذِي بَعَثَ مُحمَّدًا بِالحَقّ، إِنَّ نُورَ أَبي طَالِبٍ يَوْمَ القِيامَةِ لَيُطْفِئُ أنْوَارَ الخَلَائِقِ إِلَّا خَمْسَة أنْوَارٍ: نُورَ مُحمَّدٍ وَنُورَ فاطِمَةَ، وَنورَ الحَسَنِ وَالحُسَينِ وَنورَ وُلْدِهِ مِنَ الأَئِمَّةِ، إِلّا أَنَّ نُورَهُ مِن نُورِنَا خَلَقَهُ اللهُ مِن قَبلِ خَلقِ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ.

‘Stani! Allah ti zavezao usta! Tako mi Onoga Koji je poslao Muhammeda s istinom, kad bi moj otac zagovarao za sve grešnike na Zemlji, Allah bi njegov zagovor primio. Zar da moj otac bude u Vatri, a njegov je sin razdvajač između Dženneta i Vatre? Tako mi Onoga Koji je poslao Muhammeda s istinom, svjetlost Ebu Taliba na Sudnjem danu utrnut će svjetlost svih ljudi osim njih pet: svjetlost Muhammeda, svjetlost Fatime, svjetlost Hasana i Husejna i svjetlost Imama iz Husejnovog roda, samo što je njegova svjetlost uzeta od naše svjetlosti koju je Allah stvorio dvije hiljade godina prije Adema.’”^[3]

C – Imam Ali ibn Husejn Es-Seddždad, a.s., također je branio svog djeda Ebu Taliba i nastojao poništiti tvrdnje o nevjerstvu Ebu Taliba koje su se širile među ljudima i kojima se pokušalo vrijeđati njegovog sina Alija, a.s. Zato, kada su Imama, a.s., upitali je li Ebu Talib bio vjernik, odgovorio je da jest. Onda su mu rekli da ima ljudi koji tvrde da je bio nevjernik, a on je uzvratio:

وَاعَجَبًا كُلَّ الْعَجَب! أيُطْعِنُونَ عَلَى أَبِي طَالِبٍ أوْ عَلَى رَسُولِ الله، صَلَّى اللهُ عَليْهِ وآلِهِ، وَقَد نَهَاهُ اللهُ تَعَالى أَنْ يُقْرِنَ مُؤْمِنةً مَعَ كَافِرٍ فِي غَيرِ آيَةٍ مِن القُرآنِ، وَلا يَشُكُّ أحَدٌ أَنَّ فَاطِمةَ بِنتَ أسَدٍ، رَضِيَ اللهُ تَعالى عَنْها، مِن الْمُؤْمِناتِ السَّابِقَاتِ ، فَإِنَّها لَمْ تَزَلْ تَحْتَ أَبِي طَالِبٍ حَتَّى مَاتَ أبُو طَالِبٍ، رَضِيَ اللهُ عنْهُ.

“Ne mogu se načuditi! Žele li to oni uvrijediti Ebu Taliba ili Božijeg Poslanika, s.a.v.a., iako je Allah u mnogim ajetima u Kur'anu zabranio da se vjernica udaje za nevjernika. Niko ne sumnja u to da je Fatima bint Esed, r.a., bila jedna od prvih vjernica, a ona je bila Ebu Talibova, r.a., supruga, dok on nije preselio na Ahiret.”^[4]

D – Imam Muhammed El-Bakir, a.s., također je branio svog djeda Ebu Taliba, r.a. Ebu Besir Lejs El-Muradi je o tome pripovijedao: “Rekao sam Imamu Bakiru Ebu Džaferu, a.s.: ‘Prvače moj, ljudi govore da se Ebu Talib nalazi u plitkoj vatri u kojoj mu mozak ključa!’ Odgovorio mi je:

كَذَبُوا وَاللهِ إِنَّ إِيمَانَ أبِي طَالِبٍ لَو وُضِعَ فِي كَفَّةِ المِيزَانِ وَإيمَان هَذا الْخَلْقِ فِي كَفَّةِ مِيزَانٍ لَرَجَحَ إِيمَانُ أبِي طَالِبٍ عَلى إيمَانِهِمْ. ثُمَّ قَال: أَلمْ تعْلَمُوا أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيًّا، عَلَيهِ السَّلامُ، كانَ يَأْمُرُ أَنْ يُحَجَّ عَن عَبدِ اللهِ وَابْنِهِ وَأبي طَالِبٍ فِي حَيَاتِهِ ثُمّ أَوْصَى فِي وَصِيَّتِهِ بِالحَجِّ عَنهُمْ.

‘Slagali su, tako mi Boga. Zbilja, kad bi se Ebu Talibov iman stavio na jedan tas terezije, a iman tih ljudi na drugi, Ebu Talibov iman bi prevagnuo nad njihovim.’ Potom je rekao: ‘Zar ne znate da je Zapovjednik vjernika Ali, a.s., još za svog života naređivao da se obavi hadž za Abdullaha, njegovog sina i Ebu Taliba, a oporučio ga je i poslije njega?’”^[5]

E – I Imam Sadik, a.s., je branio svog djeda. Junus ibn Nubate je prenio od Imama Sadika, a.s., da ga je upitao: “Junuse, šta ljudi govore o Ebu Talibu?” Junus mu je odgovorio: “Nek sam ja žrtva za tebe, govore da je on u plitkoj vatri u kojoj ključa njegov mozak.” On je odvratio: “Slagali su neprijatelji Allaha! Zbilja, Ebu Talib je jedan od drugova vjerovjesnika, siddikina, šehida, a koliko li su oni dobri drugovi.”^[6]

Abdurrahman ibn Kesir kaže: “Rekao sam Ebu Abdullahu (Sadiku), a.s.: ‘Ljudi tvrde da je Ebu Talib u plitkoj vatri!’, a Imam mi reče:

كَذَبُوا، ما بِهذَا نَزَلَ جِبْرئِيلُ عَلى النَّبيِّ، صَلَّى اللهُ عَليْهِ وَآلِه، قُلْتُ: وَبِما نَزَلَ؟ قَال: أَتَى جِبْرائِيلُ فِي بَعضِ مَا كانَ عَلَيهِ، فَقالَ: يَا مَحمَّدُ! إِنَّ ربَّكَ يُقْرِئُكَ السَّلامَ وَيقُولُ لَكَ: إِنَّ أَصْحَابَ الكَهْفِ أَسَرُّوا الْإِيمَانَ وَأظْهَرُوا الشِّرْكَ فآتَاهُمُ اللهُ أَجْرَهُم مَرَّتينِ، وَإِنَّ أبا طَالِبٍ أَسَرَّ الإِيمَانَ وَأظْهَرَ الشِّرْكَ فَآتاَهُ اللهُ أَجرَهُ مَرَّتَينِ، وَما خَرَجَ مِن الدُّنْيَا حَتَّى أَتَتْهُ البِشَارةُ مِنَ الله تَعالَى بِالجَنَّةِ. ثُمّ قالَ: كيْفَ يَصِفُونَهُ بِهذَا وَقَد نَزَلَ جِبرَائيلُ لَيلَةَ ـ لَيلَةً مَاتَ أَبو طَالِبٍ ـ فَقالَ: يَا مُحمَّدُ! اخْرُجْ مِنْ مَكّة، فَمَالَك بِهَا نَاصِرٌ بَعدَ أَبِي طَالِبٍ.

‘Slagali su. Nije Džibrail to donio Poslaniku, s.a.v.a.!’ Upitah ga šta je to Džibrail donio i odgovori mi da je Džibrail bio došao u jednoj misiji, pa rekao: ‘O Muhammede! Tvoj te Gospodar pozdravlja (selami) i govori ti: Zbilja, Stanovnici pećine (ashabu-l-kehf) krili su svoj iman i predstavljali se idolopoklonicima, za što ih je Allah nagradio dva puta. I Ebu Talib je krio svoj iman i oponašao idolopoklonika pa je Allah i njega nagradio dva puta. On nije napustio Ovaj Svijet sve dok mu nije stigla radosna vijest od Allaha da će biti u Džennetu.’ Dodao je na to: ‘Kako mogu tako pričati o njemu kad je Džibrail u noći preseljenja Ebu Taliba sišao i rekao Muhammedu: ‘Muhammede, izađi iz Mekke, jer poslije Ebu Taliba ti u njoj nećeš imati pomogača.'’”^[7]

F – Imam Musa ibn Džafer El-Kazim, a.s., potvrdio je vjerovanje svog djeda Ebu Taliba. Durust ibn Ebu Mensur je govorio da je pitao Imama Ebu-l-Hasana Prvog – Imama Kazima, a.s., je li Božiji Poslanik, s.a.v.a., bio dužan da slijedi Ebu Taliba kao Božiji dokaz (hudždže)? Odgovorio mu je: “Ne, nije. On je bio riznica Preporuka (Božijih vjerovjesnika), pa ih je predao njemu (Poslaniku, s.a.v.a.).” Da bi mu bilo jasnije, Durust ga je upitao: “Predao ih je njemu (da objasni) da je on (Ebu Talib) dokaz (Božiji) nad njim (Poslanikom)?” i Imam mu je pojasnio: “Da je Poslanik, s.a.v.a., bio dužan njega poslušati, ne bi on (Ebu Talib) predao njemu Preporuke!” Onda ga je Durust opet upitao: “Kakvo je onda bilo stanje Ebu Taliba?” i Imam Kazim, a.s., mu je rekao: “On je potvrdio Poslanikovo poslanstvo i ono što je on donio, predao mu Preporuke i istog tog dana je umro.”^[8]

G – Od Imama Ride, a.s., je preneseno više predaja: 1. Šejh El-Keradžiki je svojim lancem prenosilaca prenio od Ebana ibn Muhammeda da je rekao: “Napisao sam Imamu Aliju ibn Musi Er-Ridi, a.s.: ‘Nek sam žrtva za tebe, pao sam u sumnju o Ebu Talibovom islamu’ pa mu je Imam, a.s., uzvratio:

﴿وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا﴾

‘Onoga koji protiv Poslanika ustaje, nakon što mu Prava Staza ukaza se, i koji putem koji nije Put vjernika pođe, pustit ćemo da čini šta hoće i potom džehennemu dati! A ogavno je u njemu boraviti.^[9], a ako ni nakon toga ne potvrdiš da je Ebu Talib bio vjernik, tvoja će sudbina biti Vatra.’”^[10]

2. Šejh Ebu-l-Futuh u svom tefsiru prenio je od Imama Ride, a.s., da je on prenio od svojih očeva preko više puteva da je na Ebu Talibovom prstenu bilo ugravirano: “Zadovoljan sam Allahom kao Gospodarom, Muhammedom kao vjerovjesnikom i svojim sinom Alijem kao nasljednikom Poslanika.”^[11]