Zijaret Ašure
Značaj zijareta Ašure
Za dan Ašure preneseno je više zijareta. Ovdje navodimo najpoznatiji zijaret Ašure, a uči se i iz blizine (na samoj Kerbeli) i iz daleka (iz mjesta gdje se nalazi onaj koji uči). Šejh Ebu Džafer Tusi, Bog mu se smilovao, u Misbahu-l-mutehedždžidu je zabilježio od Muhammeda ibn Ismaila ibn Bezi'a, od Saliha ibn ‘Akabe, a on od svog oca, od Imama Bakira, mir s njim:
„Salih ibn ‘Akabe i Sejf ibn ‘Umejre su prenijeli kako je ‘Alkame ibn Muhammed El-Hadrami pričao da je zatražio od Imama Bakira, blagoslov Božiji i mir Njegov na njega: ‘Poduči me dovi koju bih mogao učiti na dan kad ga (Imama Husejna, mir s njim) posjetim iz blizine i dovi koju bih mogao učiti kad ga ne mogu posjetiti iz blizine, već kad mu upućujem selame iz udaljenog mjesta i iz svoje kuće’. Imam Bakir, mir s njim, rekao mi je: ‘'Alkame, nakon što obaviš dva rekata dobrovoljnog namaza i okreneš se prema njemu s nazivanjem selama i poslije veličanja Boga (izgovaranja tekbira), prouči ovaj zijaret, jer kad učiš taj zijaret, ti učiš ono što uče meleci koji ga posjećuju, a Bog će ti zapisati sto hiljada stepeni više, i bit ćeš kao oni koji su postigli šehadet s njim, na njihovom stepenu te prepoznat u skupini šehida koji su postigli šehadet s njim, i bit će ti zapisana nagrada zijareta svakog vjerovjesnika, svakog poslanika i svakog ko je posjetio Imama Husejna, mir s njim, od dana kad je ubijen, neka je Božiji mir na njega i porodicu njegovu.’“
Zijaret Ašure[1]
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِاللهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يَا خِيَرَةَ اللهِ وابْنَ خِيَرَتِهِ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللهِ وَابْنَ ثَارِهِ، وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، السَّلَامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ، عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعًا سَلَامُ اللهِ أَبَدًا مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ
يَا أَبَا عَبْدِاللهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ، وَعَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَعَلَىٰ جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَجَلَّتْ، وَعَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي السَّمَاوَاتِ عَلَىٰ جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ
فَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ، وَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ، وَأَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللهُ فِيهَا، وَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ، وَلَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالَّتمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ، بَرِئْتُ إِلَى اللهِ وَإِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَمِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَأَتْبَاعِهِمْ وَأَوْلِيَائِهِم
يَا أَبَا عَبْدِاللهِ، إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَلَعَنَ اللهُ آلَ زِيَادٍ وَآلَ مَرْوَانَ، وَلَعَنَ اللهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً، وَلَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ، وَلَعَنَ اللهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ، وَلَعَنَ اللهُ شِمْرًا، وَلَعَنَ اللهُ أُمَّةً أَسْرَجَتْ وَأَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتَالِكَ
بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي، لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِي بِكَ، فَأَسْأَلُ اللهَ الَّذِي أَكْرَمَ مَقَامَكَ وَأَكْرَمَنِي بِكَ، أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، اللَّـٰهُمَّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهًا بِالْحُسَيْنِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ
يَا أَبَا عَبْدِاللهِ، إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ، وَإِلَىٰ رَسُولِهِ، وَإِلَىٰ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، وَإِلَىٰ فَاطِمَةَ، وَإِلَى الْحَسَنِ، وَإِلَيْكَ بِمُوَالَاتِكَ، وَبِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ قَاتَلَكَ، وَنَصَبَ لَكَ الْحَرْبَ، وَبِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَيْكُمْ، وَأَبْرَأُ إِلَى اللهِ وَإِلَىٰ رَسُولِهِ مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذٰلِكَ، وَبَنَىٰ عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ، وَجَرَىٰ فِي ظُلْمِهِ وَجَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَعَلَىٰ أَشْيَاعِكُمْ
بَرِئْتُ إِلَى اللهِ وَإِلَيْكُمْ مِنْهُمْ، وَأَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ ثُمَّ إِلَيْكُمْ بِمُوَالَاتِكُمْ وَمُوَالَاةِ وَلِيِّكُمْ، وَبِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَالنَّاصِبِينَ لَكُمُ الْحَرْبَ، وَبِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَأَتْبَاعِهِمْ
إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ، وَوَلِىٌّ لِمَنْ وَالَاكُمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ
فَأَسْأَلُ اللهَ الَّذِي أَكْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِكُمْ وَمَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ، وَرَزَقَنِي الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِكُمْ، أَنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، وَأَنْ يُثَبِّتَ لِي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ
وَأَسْأَلُهُ أَنْ يُبَلِّغَنِيَ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللهِ، وَأَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِي مَعَ إِمَامٍ هُدًى ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْكُمْ
وَأَسْأَلُ اللهَ بِحَقِّكُمْ وَبِالشَّأْنِ الَّذِي لَكُمْ عِنْدَهُ، أَنْ يُعْطِيَنِي بِمُصَابِي بِكُمْ أَفْضَلَ مَا يُعْطِي مُصَابًا بِمُصِيبَتِهِ، مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا، وَأَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلَامِ، وَفِي جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ
اللَّـٰهُمَّ اجْعَلْنِي فِي مَقَامِي هٰذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَوَاتٌ، وَرَحْمَةٌ، وَمَغْفِرَةٌ، اللَّـٰهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَمَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
اللَّـٰهُمَّ إِنَّ هٰذَا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو أُمَيَّةَ، وَابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ، اللَّعِينُ ابْنُ اللَّعِينِ عَلَىٰ لِسَانِكَ وَلِسَانِ نَبِيِّكَ، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، فِي كُلِّ مَوْطِنٍ وَمَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ نَبِيُّكَ، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
اللَّـٰهُمَّ الْعَنْ أَبَا سُفْيَانَ وَمُعَاوِيَةَ وَيَزيدَ ابْنَ مُعَاوِيَةَ، عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ أَبَدَ الْآبِدِينَ، وَهٰذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيَادٍ وَآلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ، صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْهِ، اللَّـٰهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَالْعَذَابَ الْأَليمَ
اللَّـٰهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ فِي هٰذَا الْيَوْمِ، وَفِي مَوْقِفِي هٰذَا، وَأَيَّامِ حَيَاتي، بِالْبَراءَةِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ، وَبِالْمُوَالَاةِ لِنَبِيِّكَ وَآلِ نَبِيِّكَ، عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلَامُ
اللَّـٰهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَآخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَىٰ ذٰلِكَ، اللَّـٰهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَةَ الَّتِي جَاهَدَتِ الْحُسَيْنَ، عَلَيْهِ السَّلَامُ، وَشَايَعَتْ وَبَايَعَتْ وَتَابَعَتْ عَلَىٰ قَتْلِهِ، اللَّـٰهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعًا
السَّلَامُ عَلَيْكَ، يَا أَبَا عَبْدِاللهِ، وَعَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ، عَلَيْكَ مِنِّي سَلَامُ اللهِ أَبَدًا مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ، وَلَا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيَارَتِكُمْ، السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ، وَعَلَىٰ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ، وَعَلَىٰ أَوْلَادِ الْحُسَيْنِ، وَعَلَىٰ أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ
اللَّـٰهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّي، وَابْدَأْ بِهِ أَوَّلًا، ثُمَّ الْعَنِ الثَّانِيَ، وَالثَّالِثَ، وَالرَّابِعَ، اللَّـٰهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِسًا، وَالْعَنْ عُبَيْدَ اللهِ بْنَ زِيَادٍ، وَابْنَ مَرْجَانَةَ، وَعُمَرَ بْنَ سَعْدٍ، وَشِمْرًا، وَآلَ أَبِي سُفِيَانَ، وَآلَ زِيَادٍ، وَآلَ مَرْوَانَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
اللَّـٰهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ لَكَ عَلَىٰ مُصَابِهِمْ، الْحَمْدُ للهِ عَلَىٰ عَظِيمِ رَزِيَّتِي، اللَّـٰهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ، وَثَبِّتْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَأَصْحَابِ الْحُسَيْنِ، الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ، عَلَيْهِ السَّلَامُ
Fusnote
[1] Ašura znači „deseti dan“, a odnosi se na deseti dan Muharrema, koji je ujedno i deseti dan hidžretske godine. Taj naziv je dobio zbog toga što se desetog muharrema 61. hidžretske godine dogodila najveća tragedija u historiji, dan kada su Imama Husejna, mir s njim, njegovu porodicu i drugove, žedne, pored Eufrata na Kerbeli emevijske vlasti nepravedno poubijale. Zbog velikog značaja ovog dana za očuvanje izvornog islama od zavjere starih neprijatelja Poslanika, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, Ehli bejt, mir s njima, su nakon tog događaja nastojali Ašuru očuvati živom, prisutnom i utjecajnom u svijesti muslimana.
[2] Krv koja je data čisto za Allaha stoga Njemu pripada i On Sam će je tražiti od onih koji su je nepravedno prolili.
[3] Božiji Poslanik, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, je rekao Aliju, Fatimi, Hasanu i Husejnu: „Ja sam u ratu s kim god ste vi u ratu i u miru s kim god ste vi u miru.“ (Sunenu-t-Tirmizi, sv. 2, str. 319; Sunenu Ibn Madže, str. 14; El-Mustedreku ‘la-s-sahihejn, sv. 3, str. 149; Usdu-l-gabe, sv. 5, str. 523; Kenzu-l-ummal, sv. 6, str. 216; Sahihu Ib Hibban, sv. 7, str. 102; Musnedu Ahmed ibn Hanbel, sv. 2, str. 442)
[4] Zijad je poznat kao Zijad ibn ebihi (sin svog oca). Kako je njegova majka bila sluškinja i prostitutka, nije se moglo znati, između nekoliko muškaraca, kome pripada njen sin, pa su ga zato nazvali „sin svog oca“. Kad je Muavija došao na vlast, doveo je svjedoka da posvjedoči da je njegov otac Ebu Sufjan počinio blud sa Zijadovom majkom, što bi značilo da je Zijad Muavijin brat, iako je to suprotno osnovnim propisima islama. Muavija je to uradio kako bi pridobio Zijada radi gušenja pristalica Imama Alija, mir s njim, u Kufi, jer ih je ovaj poznavao i, kad je postao Muavijin namjesnik u Iraku, ubijao i progonio i hapsio sve za koje je sumnjao da simpatišu Ehli bejt, mir s njima. U vrijeme Jezida, Zijadov sin ‘Ubejdullah bio je namjesnik Iraka i pobio Poslanikovu porodicu na čelu s Imamom Husejnom, mir s njim, i njihove pristalice na Kerbeli.
[5] Mervan ibn Hakem iz Beni Umejje bio je jedan od najžešćih neprijatelja Ehli bejta, mir s njima. Abdu-r-Rahman ibn ‘Auf je rekao: „Kome god bi se rodilo dijete, donijeli bi ga Poslaniku, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, pa bi on učio dovu za njega. Kada su mu donijeli Mervana ibn Hakema, rekao je: ‘On je plašljivac, sin plašljivca, prokleti sin prokletog.’“ (El-Mustedreku ‘la-s-sahihejn, sv. 4, str. 479, a autor je dodao: „Hadis je vjerodostojan po kriteriju Buharije i Muslima.“)
Abdullah ibn Zubejr: „Poslanik, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, je prokleo Hakema (Mervanov otac) i njegovu djecu.“ (El-Mustedreku ‘la-s-sahihejn, sv. 4, str. 481)
Aiša, Poslanikova, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, supruga, rekla je Mervanu: „Čula sam od Poslanika, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, da je rekao tvom ocu i djedu: ‘Doista, vi ste prokleto drvo (u Kur'anu).’“ Ed-Durru-l-mensur je u tumačenju ajeta: A san koji smo ti dali da usniješ, samo smo ljudima iskušenjem učinili, i ono drvo prokleto u Kur'anu spomenuto. naveo još i ovo: „Ibn Ebu Hatem je zabilježio od Ibn Omera da je Poslanik, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom rekao: ‘U snu sam vidio djecu Hakema ibn ‘Asa (Mervanov otac) na minberima, kao majmune, i u tome je Allah objavio ajet. A san koji smo ti dali da usniješ, samo smo ljudima iskušenjem učinili, i ono drvo prokleto u Kur'anu spomenuto.’“
[6] Fehru-d-din Er-Razi u Et-Tefsiru-l-kebiru o tumačenju ajeta: A san koji smo ti dali da usniješ, samo smo ljudima iskušenjem učinili, i ono drvo prokleto u Kur'anu spomenuto: Se'id ibn Musejjib: „Poslanik, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, je u snu vidio Beni Umejje kako skaču po njegovom minberu poput majmuna, pa mu je to teško palo.“ Es-Sujuti u Ed-Durru-l-mensur u tumačenju spomenutog ajeta: „Je'la ibn Murre: ‘Rekao je Poslanik, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom: ‘Sanjao sam Beni Umejje na brdima, što znači da će vladati nad vama i biti vam zli vladari.’ Zbog toga se Poslanik, blagoslov Božiji s njim i porodicom njegovom, rastužio pa je Allah objavio: A san koji smo ti dali da usniješ, samo smo ljudima iskušenjem učinili, i ono drvo prokleto u Kur'anu spomenuto. (El-Isra, 60)’“
[7] ‘Ubejdullah, sin Zijadov i Merdžanin, bio je Jezidov namjesnik u Iraku. On je ubio Imama Husejna, mir s njim, njegovu porodicu i drugove. On je naredio da se Poslanikovom Ehli bejtu, mir s njima, među kojima su bili i žene i mala djeca, tri dana zabrani voda na obali Eufrata. Potom ih je žedne pobio, spalio njihove šatore, zarobio žene i djecu, u okovima ih vodio po selima i gradovima ponižavajući ih, a časne glave šehida Kerbele nosio pored njih na kopljima. Ova Merdžana je bila kćerka Naufa i sluškinje Abdu-r-Rahmana ibn Hassana. Bila je s više muškaraca, od kojih je jedan bio i Zijad ibn ebihi. Njen vlasnik, Abdu-r-Rahman, trudnu ju je prodao. Rodila je dva dječaka, ‘Ibada i ‘Ubejdullaha, za čije očeve se nije znalo. Zijad ih je pripisao sebi. Preneseno je da je neko rekao Hasanu El-Basriju: „O Ebu Se'ide, ubijen je Husejn ibn Ali.“ i da se on toliko rasplakao da su mu se ramena tresla pa rekao: „Teško ummetu u kojem sin bludnika ubije sina njegovog Poslanika!“ Upravo zbog toga, na dan Ašure, kada je Imamu Husejnu, mir s njim, rečeno da mu ‘Ubejdullah ibn Zijad nudi jedno od dvoga: da se preda ili će biti ubijen, on je izrekao slavnu rečenicu: „Doista, vanbračno rođeni, sin vanbračno rođenog me stavlja između dvoga: smrti ili poniženja, daleko od nas poniženje bilo!…“
[8] Omer ibn Sa'd ibn Ebu Vekkas Ez-Zuhri El-Medeni, 66. h. g., imao je veliku ulogu u huškanju Jezida protiv Imama Husejna, mir s njim. Kada je Imamov izaslanik i amidžić Muslim ibn ‘Akil došao u Kufu, Omer ibn Sa'd je bio prvi koji pisao Jezidu da izbavi Kufu. On je silno žudio za vlašću nad Rejom. Kada je ‘Ubejdullah ibn Zijad došao u Kufu, zatražio je od Omera da ide u borbu protiv Imama Husejna, mir s njim, te da za nagradu, nakon što ga ubije, dobije upravu nad Rejom. On je bio glavni komandant Jezidove vojske na Kerbeli, započeo je rat odapinjanjem strijela prema Imamu, mir s njim, komandovao je nad masakrom Poslanikove porodice, naredio grupi konjanika da kopitama izgaze časno tijelo Imama Husejna, mir s njim, naredio da zarobe žene i djecu Ehli bejta, mir s njima.
[9] Šimr ibn Zil-Dževšen ibn Kart Ed-Dababi El-Kilabi, 66. h. g., jedan od vojskovođa protiv Imama Husejna, mir s njim, na Kerbeli, i jedan od glavnih Imamovih ubica. Imao je ključnu ulogu u sprečavanju bio kakvog sporazuma i mirnog rješenja situacije. On je stalno nagovarao Omera ibn Sa'da da požuri ubiti Imama Husejna, mir s njim. Šimr je bio taj koji je sjeo na časno tijelo Imama Husejna, mir s njim, i udarcima sablje odsjekao njegovu časnu glavu. On je po zapovijedi Ibn Zijada odveo zarobljenike i odnio glave šehida s Kerbele u Damask kod Jezida.
[10] Historičari su prenijeli da su Beni Umejje i njihovi istomišljenici dan Ašure proglasili Bajramom. Ibn Kesir: „Nasibije su se suprostavljali šiijama na dan Ašure, pa bi u tom danu kuhali zrnevlje od voća i povrća, kupali bi se, oblačili najljepšu odjeću i taj dan bi slavili kao Bajram praveći raznovrsnu hranu i pokazujući radost i veselje…“ (El-Bidajetu ven-nihaje, sv. 8, str. 202)
Zekerija El-Kazvini: „Beni Umejje su taj dan smatrali Bajramom, pa bi se taj dan dotjeravali i pravili gozbu… i njihovi sljedbenici su smatrali da korištenje surme tog dana sprječava upalu očiju cijele godine. Ko se u tom danu kupa, neće se razboljeti tokom te godine i ko obilno opskrbi svoju porodicu tog dana, Allah će ga opskrbiti cijelu godinu … Beni Umejje su i prvi dan Safera smatrali Bajramom, jer je tog dana odsječena glava Imama Husejna, mir s njim, i donesena je kod Jezida.“ (Nuzumu dureri-s-semtajn, str. 230)
Ebu Rejhan El-Biruni: „A Beni Umejje su na dan Ašure oblačili novu odjeću, dotjeravali su se, surmu stavljali, proslavljali ga kao Bajram priređujući gozbe i prijeme, dijeleći slatkiše i kolače. To je u vrijeme njihove vlasti trajalo i ostalo je poslije njih među ljudima.“ (El-Kuna vel-elkab, sv. 1, str. 431)
Mekrizi: „Još uvijek vladari Beni Ejjuba (Salahudin Ejjubi) proslavljaju dan Ašure kao Bajram … po običajima stanovnika Šama.“ (El-Hutat vel-asar, sv. 1, str. 490)
Ibn Tejmije: „Radovanje na dan Ašure i obilna opskrba porodice u tom danu je novotarija uvedena radi suprostavljanja rafidijama.“ (Iktidau-s-siratil-mustekim, str. 301)
Zato su izmislili veliki broj hadisa poput ovog: Ebu Hurejre: „Ko obilno opskrbi svoju porodicu na dan Ašure, Allah ću mu u ostatku godine povećati opskrbu.“ (Tarihu-l-islam, sv. 9, str. 265)