Imam Ali u tuzi za hazreti Fatimom
Imam Ali u tuzi za hazreti Fatimom
Da se ne bi razotkrio, a i iz straha od navale ljudi, obred ukopa je obavljen vrlo brzo. Kada je Imam Ali, a.s., otresao s ruku zemlju, obuzela ga je velika tuga zbog gubitka dijela Poslanikovog tijela i svoje milostive supruge koja je živjela s njim u potpunoj slozi, prisnosti, čistoti i požrtvovanosti i koja je zarad njega podnijela mnoge teškoće i probleme. Suze su mu potekle niz mubarek obraze. On se licem okrenuo mezaru Božijeg Poslanika i rekao:
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ الله مِنِّي، وَالسَّلَامُ عَلَيْكَ مِنِ ابْنَتِكَ وَحَبِيبَتِكَ وَقُرَّةِ عَيْنِكَ وَزَائِرَتِكَ، وَالْبَائِتَةِ فِي الثَّرَى بِبُقْعَتِكَ، وَالْمُخْتَارِ لَهَا الله سُرْعَةَ اللَّحَاقِ بِكَ، قَلَّ يَا رَسُولَ اللهِ، عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي، وَضَعُفَ عَنْ سَيِّدَةِ النِّسَاءِ تَجَلُّدِي، إِلَّا أَنَّ فِي التَّأَسِّي لِي بِسُنَّتِكَ، وَالْحُزْنِ الَّذِي حَلَّ بِي بِفِرَاقِكَ، مَوْضِعَ التَّعَزِّي، فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودِ قَبْرِكَ بَعْدَ أَنْ فَاضَتْ نَفْسُكَ عَلَى صَدْرِي، وَغَمَّضْتُكَ بِيَدِي، وَتَوَلَّيْتُ أَمْرَكَ بِنَفْسِي، نَعَمْ وَفِي كِتَابِ الله أَنْعَمُ الْقَبُولِ، إِنَّا لِلهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ، لَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ، وَأُخِذَتِ الرَّهِينَةُ، وَاخْتُلِسَتِ الزَّهْرَاءُ، فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَالْغَبْرَاءَ، يَا رَسُولَ اللهِ! أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ، وَأَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ، لَا يَبْرَحُ الْحُزْنُ مِنْ قَلْبِي أَوْ يَخْتَارَ الله لِي دَارَكَ، الَّتِي أَنْتَ فِيهَا مُقِيمٌ، كَمَدٌ مُقَيِّحٌ، وَهَمٌّ مُهَيِّجٌ، سَرْعَانَ مَا فَرَّقَ بَيْنَنَا، وَإِلَى الله أَشْكُو، وَسَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَيَّ، وَعَلَى هَضْمِهَا حَقَّهَا، فَاسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ، فَكَمْ مِنْ غَلِيلٍ مُعْتَلِجٍ بِصَدْرِهَا لَمْ تَجِدْ إِلَى بَثِّهِ سَبِيلًا، وَسَتَقُولُ، وَيَحْكُمُ اللهُ، وَهُوَخَيْرُ الْحاكِمِينَ! سَلَامٌ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللهِ سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا سَئِمٍ وَلَا قَالٍ، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ، وَإِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ الله الصَّابِرِينَ، وَالصَّبْرُ أَيْمَنُ وَأَجْمَلُ، وَلَوْ لَا غَلَبَةُ الْمُسْتَوْلِينَ عَلَيْنَا لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ عِنْدَ قَبْرِكَ لِزَامًا، وَلَلَبِثْتُ عِنْدَهُ مَعْكُوفًا، وَلَأَعْوَلْتُ إِعْوَالَ الثَّكْلَى عَلَى جَلِيلِ الرَّزِيَّةِ، فَبِعَيْنِ الله تُدْفَنُ ابْنَتُكَ سِرًّا، وَتُهْتَضَمُ حَقَّهَا قَهْرًا، وَتُمْنَعُ إِرْثَهَا جَهْرًا، وَلَمْ يَطُلِ الْعَهْدُ، وَلَمْ يَخْلُ مِنْكَ الذِّكْرُ! فَإِلَى اللهِ يَا رَسُولَ الله الْمُشْتَكَى، وَفِيكَ أَجْمَلُ الْعَزَاءِ، وَصَلَوَاتُ الله عَلَيْكَ وَعَلَيْهَا، وَرَحْمَةُ الله وَبَرَكَاتُهُ
„O Poslaniče Božiji, selam tebi od mene i tvoje kćerke koja je pohitila tebi u susret i koja počiva pored tebe pod teretom zemlje. Božija volja je da ti je ona brzo došla ususret. Njena smrt mi je oduzela strpljenje i snaga mi je izmakla iz ruku. Ali, isto kao što sam se strpio nad gubitkom tebe, nemam drugog izlaza osim da se strpim nad smrću kćerke ponosa svih stanovnika svijeta. Strpljivost nad teškoćama je tvoja praksa.
O Poslaniče Božiji, tvoja mila duša se na mojim grudima rastala od tvoga čistog tijela. Tvoje mubarek oči sam zatvorio svojim rukama i ukopao tvoje blagoslovljeno tijelo. Kur’an nam šalje poruku da se na kraju sve vraća Gospodaru. Upravo sada je vraćen emanet koji si mi bio predao. Velika duša koja je bila zatočena u tijelu uzeta je, a Zehra je oteta iz mojih ruku. O Božiji Poslaniče, poslije Fatime nebo i Zemlja se čine tako ružnim.
Moja tuga i žalost nikada neće prestati. Ja ću noći provoditi budan. Tuga i žalost neće napustiti kuću moga srca sve dok Gospodar ne odabere za mene mjesto na kojem ti sada boraviš. Odvojenost od Zehre je duboka žalost koja srce u krv pretvara i tuga koja dušu na uznemirenost potiče. Kako je brzo naša skupina odvučena u smetenost. Svoju pritužbu ću odnijeti Gospodaru. Zehra će ti sama reći kako se tvoj ummet udružio da bi nanio nepravdu meni i njoj i kako su njeno pravo okrutno oduzeli.
Ona će te obavijestiti o udruženosti tvog ummeta protiv mene i o oduzimanju njenog prava, pa mnogo joj postavljaj pitanja i traži od nje vijesti o stanju, jer Zehra ima puno toga za reći, a na ovom svijetu nije pronašla put da bi govorila i pojasnila. Neka između mene i tlačitelja presudi Gospodar Koji je Najbolji Sudija. Neka je moj selam na vas, selam kojim se oprašta prilikom rastanka, koji nije ni nostalgičan ni gnjevan. Ako vas napuštam, to ne činim zbog umora, a ako ostajem s vama, to ne zbog činim zbog sumnjičavosti u obećanja koja je Bog dao strpljivima. Strpljenje je uzvišenije i bolje.
Da nije prevlasti onih koji su nas savladali, učinio bih prebivalište na tvome mezaru obaveznim i čvrsto se zadržao u njegovoj blizini. Plakao bih nad ovom nedaćom poput majke za djetetom koje je u mladosti preselilo.
O Božiji Poslaniče, Sam je Gospodar Svjedok da je tvoja kćerka u tajnosti ukopana. Još uvijek nije prošlo ni nekoliko dana od tvoga bolnog preseljenja i još uvijek nije bilo izbrisano tvoje ime s jezika ljudi kada su nasilno oduzeli Zehrino pravo i otvoreno joj uskratili njeno nasljedstvo. O Božiji Poslaniče, s tobom dijelim ovu bol i sjećanjem na tebe veselim svoje srce. Neka je selam, salavat, milost i berićet Božiji na tebe i Fatimu.“[1]
[1] Biharul-envar, sv. 43, str. 193.
