Hazreti Fatimina oporuka Imamu Aliju, a.s.

Zehra, s.a., nakon oca

Hazreti Fatimina oporuka Imamu Aliju, a.s.

U posljednjim trenucima života hazreti Zehre, s.a., stiglo je vrijeme da ova cijenjena žena u obliku oporuke koju je neophodno ostaviti razotkrije svome suprugu tajne koje je tokom tog perioda čuvala u grudima. Stoga je rekla:

يَا ابْنَ عَمِّ، إِنَّهُ قَدْ نُعِيَتْ‏ إِلَيَّ نَفْسِي، وَإِنِّي لَا أَرَى مَا بِي، إِلَّا أَنَّنِي لَاحِقٌ بِأَبِي سَاعَةً بَعْدَ سَاعَةٍ، وَأَنَا أُوصِيكَ بِأَشْيَاءَ فِي قَلْبِي. قَالَ لَهَا عَلِيٌّ، عَلَيهِ السَّلَامُ: أَوْصِينِي بِمَا أَحْبَبْتِ، يَا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ

„Amidžiću moj, primila sam vijest o svojoj smrti i iz trenutka u trenutak se bližim susretu sa svojim plemenitim ocem. Sada tebi oporučujem da ispuniš želje koje imam u srcu.“

Imam joj je rekao:

يَا ابْنَ عَمِّ، مَا عَهِدْتَنِي كَاذِبَةً وَلَا خَائِنَةً وَلَا خَالَفْتُكَ مُنْذُ عَاشَرْتَنِي

„O kćerko Božijeg Poslanika, oporuči sve što želiš.“

Imam, a.s., je sjeo pored hazreti Fatimine postelje i zatražio od prisutnih da izađu iz prostorije. Tada je hazreti Fatima počela da govori. Rekla je: „Amidžiću moj, ja vjerujem da od onog dana od kada sam počela život s tobom u tvojoj kući nisam izgovorila laž, nisam te iznevjerila i pokoravala sam ti se. Nije li tako?“

Imam Ali, a.s., je odgovorio:

مَعَاذَ اللهِ، أَنْتِ أَعْلَمُ بِاللهِ وَأَبَرُّ وَأَتْقَى وَأَكْرَمُ وَأَشَدُّ خَوْفًا مِنْ اللهِ مِنْ أَنْ أُوَبِّخَكِ بِمُخَالَفَتِي، قَدْ عَزَّ عَلَيَّ مُفَارَقَتُكِ وَتَفَقُّدُكِ إِلَّا أَنَّهُ أَمْرٌ لَا بُدَّ مِنْهُ، وَاللهِ، جَدَّدْتِ عَلَيَّ مُصِيبَةَ رَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ، وَقَدْ عَظُمَتْ وَفَاتُكِ وَفَقْدُكِ، فَإِنَّا لِلهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏ مِنْ مُصِيبَةٍ مَا أَفْجَعَهَا، وَآلَمَهَا وَأَمَضَّهَا وَأَحْزَنَهَا هَذِهِ وَاللهِ، مُصِيبَةٌ لَا عَزَاءَ لَهَا، وَرَزِيَّةٌ لَا خَلَفَ لَهَا

„Ne daj Bože, draga Fatima, da si nešto tako učinila. Ti si svjesnija veličine Božije, veći si dobročinitelj, poštovanija si, imaš više straha od Gospodara da bih te ja kritikovao za neposlušnost. Rastanak i gubitak tebe mi je isuviše težak, ali se ne može pobjeći od toga. Tako mi Gospodara, svojim odlaskom si mi još jedanput obnovila bolnu ranu Božijeg Poslanika. Teret rastavljenosti i tvoga preseljenja izuzetno je težak. Svi smo Božiji i Njemu se vraćamo. Nedaća koja me je zadesila i razdvojenost od tebe toliko je ispunjena tugom da ne postoji ništa teže, bolnije i žalosnije od ovoga. To je nedaća nad kojom nema veće nedaće.“

Potom su jedno vrijeme oboje zajedno plakali. Imam Ali, a.s., je glavu hazreti Fatime stavio na svoje grudi i rekao:

أُوصِينِي بِمَا شِئْتِ، فَإِنَّكِ تَجِدْنِي فِيهَا أَمْضِي، كَمَا أَمَرْتِنِي بِهِ وَأَخْتَارُ أَمْرَكِ عَلَى أَمْرِي

„Oporuči mi šta god želiš, ja ću izvršiti svaki djelić tvoje oporuke. Šta god mi narediš, ja ću uraditi i dat ću prednost tvojoj naredbi nad mojim poslovima.“

Hazreti Fatima, s.a., je rekla:

جَزَاكِ اللهُ عَنِّي خَيْرَ الْجَزَاءِ، يَا ابْنَ عَمِّ رَسُولِ اللهِ، أُوصِيكِ أَوَّلًا أَنْ تَتَزَوَّجَ بَعْدِي بِابْنَةِ أُخْتِي أُمَامَةَ، فَإِنَّهَا تَكُونُ لِوُلْدِي مِثْلِي، فَإِنَّ الرِّجَالَ لَا بُدَّ لَهُمْ مِنَ النِّسَاءِ

„Amidžiću moj, da ti Gospodar s moje strane podari najbolju nagradu. Prva moja oporuka je da se oženiš poslije mene… jer muškarci ne mogu bez žene.“

Potom je rekla:

أُوصِيكَ أَنْ لَا يَشْهَدَ أَحَدٌ جِنَازَتِي مِنْ هَؤُلَاءِ الَّذِينَ‏ ظَلَمُونِي،‏ وَأَخَذُوا حَقِّي، فَإِنَّهُمْ عَدُوِّي وَعَدُوُّ رَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ، وَلَا تَتْرُكُ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَيَّ أَحَدٌ مِنْهُمْ، وَلَا مِنْ أَتْبَاعِهِمْ، وَادْفِنِّي فِي اللَّيْلِ إِذَا هَدَأَتِ الْعُيُونُ وَنَامَتِ الْأَبْصَارُ

„Sljedeća oporuka je da ne dozvoliš da ijedna osoba koja mi je nanijela nepravdu prisustvuje mojoj dženazi, jer su oni neprijatelji Gospodara i Poslanika Njegovog, da ne dozvoliš nijednom od njih i njihovim pristalicama da mi klanjaju dženazu i da me ukopaš noću, kada ljudi odlaze na počinak i spavaju.“[1]

Zatim je rekla:

يَابْنَ الْعَمِّ، فَإِذَا قَضَيْتُ نَحْبِي، فَغَسِّلْنِي وَلَا تَكْشِفْ‏ عَنِّي،‏ فَإِنِّي طَاهِرَةٌ مُطَهَّرَةٌ، وَحَنِّتْنِي بِفَاضِلِ حُنُوطِ أَبِي رَسُولِ اللهِ، وَصَلِّ عَلَيَّ، وَلْيُصَلِّ عَلَيَّ مَعَكَ مِنْ أَهْلِيَ الْأَدْنَى فَالْأَدْنَى، وَادْفِنِّي لَيْلًا لَا نَهَارًا، سِرًّا لَا جَهَارًا، وَعُفَّ مَوْضِعَ قَبْرِي، وَلا تَشْهَدْ جِنَازِتِي أَحَدًا مِمَّنْ ظَلَمَنِي. يَا ابْنَ الْعَمِّ، أَنَا أَعْلَمُ أَنَّكَ لَا تَقْدِرُ عَلَى عَدَمِ التَّزْوِيجِ مِنْ بَعْدِي، فَإِنْ أَنْتَ تَزَوَّجْتَ‏ امْرَأَةً، اجْعَلْ لَهَا يَوْمًا وَلَيْلَةً، وَاجْعَلْ لِأَوْلَادِي يَوْمًا وَلَيْلَةً. يَا أَبَا الْحَسَنِ، وَلَا تَصِحْ فِي وُجُوهِهِمَا، فَيُصْبِحَانِ يَتِيمَيْنِ غَرِيبَيْنِ مُنْكَسِرَيْنِ، فَإِنَّهُمَا بِالْأَمْسِ فَقَدَا جَدَّهُمَا وَالْيَوْمَ يَفْقِدَانِ أُمَّهُمَا

„Dragi amidžiću, kada umrem, moje tijelo gasuli dok je ono prekriveno odjećom, jer ja sam čista i pročišćena. Učini mi hunut kafurom koji je ostao iza moga oca, Božijeg Poslanika, s.a.v.a., i ti mi klanjaj dženazu. I nek mi s tobom klanja rodbina i bliski srodnici po redu klanjaju dženazu. Ukopaj me noću, a ne danju, i kriomice, a ne javno, i sakrij mjesto moga mezara. Neka se niko od osoba koje su mi načinile nepravdu ne pojavi na mojoj dženazi. Amidžiću, ja dobro znam da ti poslije mene ne možeš biti bez supruge. Pa ako se oženiš, jedan dan budi kod nje, a jedan dan s mojom djecom. Ebul-Hasane, ne razgovaraj strogo s njima, jer su postali jetimi, usamljeni, slomljeni, jučer su izgubili djeda, a danas ostaju bez majke.“[2]

Ibn Abbas prenosi njenu pismenu oporuku u kojoj stoji:

هَذَا مَا أَوْصَتْ‏ بِهِ‏ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ الله، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ، أَوْصَتْ، وَهِيَ تَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا الله، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ، وَالنَّارَ حَقٌ،‏ وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لَا رَيْبَ فِيهَا، وَأَنَّ اللهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ. يَا عَلِيُّ، أَنَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ، زَوَّجَنِيَ الله مِنْكَ لِأَكُونَ لَكَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، أَنْتَ أَوْلَى بِي مِنْ غَيْرِي، حَنِّطْنِي، وَغَسِّلْنِي، وَكَفِّنِّي بِاللَّيْلِ، وَصَلِّ عَلَيَّ، وَادْفِنِّي بِاللَّيْلِ، وَلَا تُعْلِمْ أَحَدًا، وَأَسْتَوْدِعُكَ اللهَ، وَأَقْرَأُ عَلَى وُلْدِيَ السَّلَامَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

„Ovo je oporuka Fatime, kćerke Božijeg Poslanika, s.a.v.a., koja svjedoči da nema božanstva osim Allaha i da je Muhammed Njegov rob i Njegov Poslanik, da su Džennet i Džehennem istina, da će Sudnji dan bez sumnje doći i da će Gospodar proživjeti mrtve iz mezarova. O Ali, ja sam Fatima, kćerka Muhammeda, s.a.v.a. Gospodar me je vjenčao za tebe i meni i na ovom i na budućem svijetu pripada čast da sam tvoja supruga. Ti si bio dostojniji mene od drugih. Ogasuli me, učini hunut i umotaj u ćefine noću. I klanjaj mi dženazu i ukopaj me u noći. Nemoj nikog o tome obavijestiti. Ostavljam te Bogu i šaljem selam do Sudnjega dana na moju djecu.“[3]

[1] Ravdatul-vaizin, sv. 1, str. 151.

[2] Biharul-envar, sv. 43, str. 178-192.

[3] Ibid., str. 214.