U svratištu Bida

U svratištu Bida

Nakon što su krenule sa svratišta Šaraf, obje karavane su išle naporedno jedna pored druge. Na postajama i mjestima gdje se mogla uzeti voda i više odmoriti, obje karavane su se zajedno zaustavljale. Jedno od takvih mjesta bilo je svratište Bide, gdje se Imamu pružila prilika da se ponovo obrati Hurrovim vojnicima, ukaže im na neke činjenice i objasni im razloge svog ustanka i pokreta i motive svoje borbe. Prijevod tog govora glasi: [1]

“Ljudi! Božiji Poslanik, s.a.v.s., je rekao da svaki musliman koji vidi vladara silnika, koji Božije zabrane smatra dozvoljenim, krši Božije odredbe i sporazume, protivi se Poslanikovom sunnetu i zakonu i među Božijim robovima odabire put grijeha, nasilja i neprijateljstva, ukoliko pred takvim vladarom ne izrazi svoje protivljenje djelom ili riječima; na Bogu je da takvog čovjeka dovede na isto mjesto gdje će biti taj vladar – u vatru Džehennema.

Ljudi, budite svjesni. Oni (Emevije) su napustili poslušnost Bogu i slijeđenje šejtana odabrali kao svoju dužnost, šire nered i prelaze Božije granice. Sebi su pripisali ono što pripada Poslanikovoj porodici, promijenili su Božije odredbe i ono što je dozvoljeno i zabranjeno (haram i halal) i ja sam dostojniji da predvodim društvo muslimana od ovih pokvarenjaka koji su promijenili vjeru moga djeda.

Pored ovih činjenica, sadržaj pisama i poziva koji su mi stigli od vas i poruke koje su mi došle od vas pokazuju da ste vi sa mnom sklopili zavjet i sporazum da me nećete ostaviti samog protiv neprijatelja i da nećete odustati od pomoći meni. Zato, ukoliko ostanete privrženi i odani ovom sporazumu, ostvarili ste sreću i svoju ljudsku vrijednost. Jer ja sam Husejn, sin Poslanikove kćerke i Alija, moje biće je isprepleteno s vama muslimanima, vaša djeca i porodice su kao moja djeca i porodica (nema razdvajanja između mene i muslimana) i vi me trebate slijediti i postaviti kao uzor sebi.

A ako prekršite sporazum sa mnom i ne ostanete pri svom zavjetu, Boga mi, taj vaš čin, također, ne bi bio ništa novo i neviđeno, jer ste se tako odnosili i prema mom ocu, mom bratu i mom amidžiću Muslimu – i njih ste izdali i prekršili sporazume s njima. Dakle, prevaren je onaj onaj ko vjeruje vašim riječima i pouzda se u sporazum s vama. Vi ste ljudi koji su u ostvarivanju onoga što donosi islam krenuli pogrešnim putem i svoj udio dali u bescijenje. Ko god krši sporazume, to će biti na njegovu štetu, a nadam se da će Bog dati da mi vi ne budete ni trebali. Selam.”[2]

إِنَّ الحُسينَ خَطِبَ أَصْحَابَهُ و أَصْحَابَ الحُرِّ بِالبِيضَةِ، فَحَمِدَ اللهَ و أَثْنَى عَلَيهِ، ثُمَّ قَالَ: أَيُّها النَّاسُ، إِنَّ رَسُولَ اللهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، قَال: مَن رَأَى سُلطَانًا جَائرًا مُستَحِلًّا لحُرُمِ اللهِ، نَاكِثًا لعَهدِ اللهِ، مُخالِفًا لِسنَّةِ رسُولِ اللهِ، يَعمَلُ فِي عِبادِ اللهِ بِالإِثْمِ و الْعُدْوانِ، فَلَم يُغَيِّرْ عَليهِ بِفِعْلٍ وَ لا قَولٍ، كَانَ حَقًّا عَلَى الله أَنْ يُدخِلَهُ مُدْخَلَهُ أَلَا وَ إِنَّ هَؤُلاءِ قَد لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيطَانِ، وَ تَرَكُوا طَاعَةَ الرَّحمنِ، وَ أَظْهَرُوا الفَسَادَ، و عَطَّلُوا الحُدُودَ، و اسْتَأْثَرُوا بِالفَيْ‏ءِ، وَ أَحَلُّوا حَرَامَ اللهِ، وَ حَرَّمُوا حَلالَهُ، و أَنَا أَحَقُّ مِنْ غَيرٍ، قَد أَتَتْنِي كُتُبُكُمْ، وَ قَدِمَتْ عَلَيَّ رُسلُكُم بِبَيعَتِكُم، أَنَّكُم لا تُسَلِّمُونِى وَ لا تَخْذُلُونِي، فَإِنْ أَتْمَمتُم عَلَيَّ بَيعتَكُم تُصِيبُوا رُشْدَكُم، فَأَنَا الحُسَينُ بنُ عَلِيّ، و ابنُ فَاطِمَةَ بِنتِ رَسُولِ اللهِ،  صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، نَفْسِي مَع أَنفُسِكُم، وَ أَهْلِي مَعَ أَهلِيكُمْ، فَلَكُم فِيَّ أُسْوَةٌ، و إِنْ لمْ تَفعَلُوا و نَقَضْتُم عَهدَكُم، و خَلَعْتُم بَيعَتِي مِنْ أَعْنَاقِكُم، فَلَعَمْرِي، مَا هِي لَكُم بِنُكْرٍ، لَقدْ فَعَلتُمُوهَا بِأَبِي و أَخِي وَ ابنِ عَمِّي مُسْلِمٍ، وَ المَغرُورُ مَن اغْتَرَّ بِكُمْ، فَحَظَّكُم أَخْطَأْتُم، وَ نَصِيبَكُم ضَيَّعتُمْ، وَ مَن نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفسِهِ، وَ سَيُغْنِي اللهُ عَنْكُم، وَ السَّلامُ عَلَيكُم وَ رَحْمَةُ اللهِ و بَرَكاتُهُ

Još jedno objašnjenje razloga za ustanak

Husejn ibn Ali u ovom govoru navodi pokvarenosti zločina i nasilja neprijatelja islama kao što su Beni Umejje i poredi njihovo stanje sa svojim vjerskim položajem i odgovornostima. On na taj način još jednom, pozivajući se na govor Allahovog Poslanika, objašnjava razlog i motiv svog ustanka i potvrđuje svoju obavezu u borbi protiv emevijske vlasti kao svoju vjersku odgovornost i obavezu, jer je emevijska vlast uzela islam kao svoju igračku i izmijenila propise Časnog Kur'ana i Poslanikov sunnet, što je zapravo onaj razlog kojeg je spomenuo i pri polasku iz Medine u svojoj opruci koju je ostavio kod svog brata Muhammeda Hanefije. Cilj ovog pokreta nije ništa drugo do naređivanje dobra i odvraćanja od zla, otklanjanje pokvarenosti te sprovođenje zaboravljenih islamskih propisa: “Želim da naređujem dobro, odvraćam od zla i da postupam na način života svog djeda.” U ovom govoru također je rekao: “Ko god vidi nasilničkog vladara… ne izrazi svoje protivljenje djelom ili riječima… Svevišnji Allah će ga sigurno dovesti na isto mjesto gdje će biti taj vladar.” I Časni Kur'an je neprimjenjivanje obaveze naređivanja dobra i odvraćanja od zla predstavio kao uzrok propasti naroda i poraz šerijata vjerovjesnikā:

 فَلَوۡلَا كَانَ مِنَ ٱلۡقُرُونِ مِن قَبۡلِكُمۡ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ۬ يَنۡہَوۡنَ عَنِ ٱلۡفَسَادِ فِى ٱلۡأَرۡضِ

 Zašto je među pokoljenjima prije vas bilo malo čestitih, koji su zabranjivali činiti nered na Zemlji koje smo Mi spasili? (Hud, 116)

Svjedočenje ili potvrda stvarnosti

U zijaretu Husejna ibn Alija učimo:

 أَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاةَ وَآتَيْتَ الزَّكاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنْ الْمُنْكَرِ

 “Svjedočim da si ti doista obavljao namaz, davao zekat, naređivao dobro i odvraćao od zla…”

Ovakvo svjedočenje sigurno nije u uobičajenom značenju, tj. da mi svjedočimo i potvrđujemo neku materijalno ili pravno pitanje, već je to potvrda jedne duhovne istine i stvarnosti i istrajavanje na jednom uzvišenom cilju i duhovnom motivu. Ovo svjedočenje znači:

“Ja shvatam i razumijem činjenicu da je tvoj ustanak bio radi naređivanja dobra i odvraćanja od zla, ne zbog poziva Kufljana ili bilo kojeg drugog razloga, mada ih je bilo, i da je tvoj uloženi trud bio uvod za ostvarivanje ovog cilja i dostizanje do ovog ideala”, jer se kaže: “Svjedočim da si se borio na Allahovom putu onako kako Njemu dostoji.”

[1] Harazmi kaže: “Imam je ovu temu, ne u obliku govora, nego u pismu, nakon dolaska na Kerbelu poslao istaknutim ljudima Kufe. Po našem mišljenju, zbog značaja te teme postoji mogućnost da je ona izražena u oba oblika, i kao pismo i kao govor.”

[2] Ensabu-l-ešraf, sv. 3, str. 171; Tarihe Taberi, sv. 7, str. 300; El-Kamil fi-t-tarih, sv. 3, str. 280; Mektelu-l-Husejn, sv. 1, str. 234.