Pismo 37
Pismo 37
فَسُبْحَانَ اللهِ! مَا أَشَدَّ لُزُومَكَ لِلْأَهْوَاءِ الْمُبْتَدَعَةِ، وَالْحَيْرَةِ الْمُتَّبَعَةِ، مَعَ تَضْيِيعِ الْحَقَائِقِ وَاطِّرَاحِ الْوَثَائِقِ، الَّتِي هِيَ لِلَّهِ طِلْبَةٌ، وَعَلَى عِبَادِهِ حُجَّةٌ. فَأَمَّا إِكْثَارُكَ الْحِجَاجَ فِي عُثْمانَ وَقَتَلَتِهِ، فَإِنَّكَ إِنَّمَا نَصَرْتَ عُثْمانَ حَيْثُ كَانَ النَّصْرُ لَكَ، وَخَذَلْتَهُ حَيْثُ كَانَ النَّصْرُ لَهُ، وَالسَّلاَمُ
Bog je Uzvišen! Kako si se čvrsto vezao za strasti novouvedene i smetenost bolnu, zajedno s uništavanjem činjenica i odbacivanjem potvrda jakih koje su zahtev Božiji, a dokaz protiv robova Njegovih?!
Što se tiče tvoga istrajavanja u raspravljanju o Osmanu i ubicama njegovim, stanovište je takvo da si ti pomogao Osmanu kad je to bila zapravo pomoć tebi, dok si ga napustio kad je pomoć bila potrebna njemu.
Selam!
