Hazreti Fatimina, s.a., žalba Imamu Aliju, a.s.

Zehra, s.a., nakon oca

Hazreti Fatimina, s.a., žalba Imamu Aliju, a.s.

Nakon što je završila svoje obraćanje, hazreti Fatima je otišla kod mezara Božijeg Poslanika i toliko je plakala da joj je se odjeća nakvasila suzama. Potom se vratila kući. Zapovjednik vjernika, Ali, a.s., iščekivao je ulazak i pojavu sunca svoga bića. Nakon što se malo smirila, obratila mu se riječima:

يَا ابْنَ أَبِي طَالِبٍ! اشْتَمَلْتَ شَمْلَةَ الْجَنِينِ، وَقَعَدْتَ حُجْرَةَ الظَّنِينِ، نَقَضْتَ قَادِمَةَ الْأَجْدَلِ، فَخَانَكَ رِيشُ الْأَعْزَلِ، هَذَا ابْنُ أَبِي قُحَافَةَ يَبْتَزُّنِي نَحْلَةَ أَبِي وَبُلْغَةَ ابْنَيَّ، لَقَدْ أَجْهَدَ فِي خِصَامِي، وَأَلْفَيْتُهُ أَلَدَّ فِي كَلَامِي، حَتَّى حَبَسَتْنِي قَيْلَةٌ نَصْرَهَا، وَالْمُهَاجِرَةُ وَصْلَهَا، وَغَضَّتِ الْجَمَاعَةُ دُونِي طَرْفَهَا، فَلَا دَافِعَ وَلَا مَانِعَ، خَرَجْتُ كَاظِمَةً، وَعُدْتُ رَاغِمَةً، أَضْرَعْتَ خَدَّكَ يَوْمَ أَضَعْتَ حَدَّكَ، افْتَرَسَتِ الذِّئَابُ وَافْتَرَشْتَ التُّرَابَ، مَا كَفَفْتَ قَائِلًا، وَلَا أَغْنَيْتَ طَائِلًا، وَلَا خِيَارَ لِي، لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَنِيئَتِي وَدُونَ ذِلَّتِي، عَذِيرِي اللهُ مِنْكَ عَادِيًا، وَمِنْكَ حَامِيًا، وَيْلَايَ! فِي كُلِّ شَارِقٍ، وَيْلَايَ فِي كُلِّ غَارِبٍ مَاتَ الْعَمَدُ، وَوَهَنَ الْعَضُدُ، شَكْوَايَ إِلَى أَبِي، وَعَدْوَايَ إِلَى رَبِّي، اللهمّ أَنْتَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَحَوْلًا، وَأَشَدُّ بَأْسًا وَتَنْكِيلًا.

„O sine Ebu Taliba! Umotao si se poput djeteta u majčinoj utrobi i poput osumnjičenika si se zatvorio u kuću. Ti si bio onaj junak koji je prije ovoga na poprištima borbe slao u smrt hrabre junake i ratnike. Šta se desilo da onesposobljena ptica slomljenih krila koja nema snagu leta tebi učini takvu izdaju? Sada je sin Ebu Kuhafe ukrao poklon moga oca iz mojih ruku, uzeo od mene i zalihu mojih mališana i otvoreno ustao u svađu i sukob sa mnom. Uvidjela sam kroz njegov govor da mi je okorjeli neprijatelj, do te mjere da su potomci Kile (ensarije) odustali od pomaganje mene, a muhadžiri prekinuli rodbinske veze sa mnom. Ljudi su mi okrenuli leđa. Sada nema niko da ih odvrati od toga i da mene podrži i pomogne. S ljutnjom sam izašla iz kuće, a s poniženjem se vratila. I ti si sebe bacio u tjesnac poniženja i ne koristiš svoju snagu. Rastrgao bi neprijatelje koji su bili poput vukova, a sad si ostao nepokretan i zatvoren u kući. Nisam se suzdržala od govora i nisam prošla kroz vrata neistine, ali nisam imala snage da sprovedem propis Istine. Da sam bogdo umrla prije ovoga i da nisam gledala ovo poniženje. Onaj od koga tražim izvinjenje za tebe je moj Gospodar, bilo da me u vezi s mojim pravom ne podržiš ili da me podržiš.

Teško meni kad ću kod svakog izlaska sunca da jecam. Moj oslonac je otišao s Ovoga svijeta, a mišice moje oslabile od tuge za njim. Svoje žaljenje ću ostaviti za svoga oca, a pritužbu Gospodaru. Bože moj, Tvoja snaga je uzvišenija, a sablja Tvoje kazne oštrija od svega.“

Tada je Zapovjednik vjernika rekao:

لَا وَيْلَ لَكِ، بَلْ الْوَيْلُ لِشَانِئِكِ، نَهْنِهِي عَنْ وَجْدِكِ يَا ابْنَةَ الصَّفْوَةِ، وَبَقِيَّةَ النُّبُوَّةِ، فَمَا وَنَيْتُ عَنْ دِينِي، وَلَا أَخْطَأْتُ مَقْدُورِي، فَإِنْ كُنْتِ تُرِيدِينَ الْبُلْغَةَ، فَرِزْقُكِ مَضْمُونٌ، وَكَفِيلُكِ مَأْمُونٌ، وَمَا أَعَدَّ اللهُ لَكِ أَفْضَلَ مِمَّا قُطِعَ عَنْكِ، فَاحْتَسِبِي اللهَ.

„Ne bilo teško tebi, teško tvojim neprijateljima. O kćerko odabranog među svim stvorenjima i uspomeno vjerovjesništva! Nemoj da se ljutiš na mene. Ja nisam oklijevao u svojim vjerskim poslovima i nisam prekoračio granicu svojih mogućnosti. Ako razmišljaš o opskrbi i o tome kako ćeš provesti život, Bog je Jamac za tvoju opskrbu i On je Vječan. Ono što je spremljeno za tebe uzvišenije je od onoga čega si lišena. Pa nek ti je Allah dovoljan.“

Ona, s.a., reče:

حَسْبِيَ اللهُ .. وَنِعْمَ الْوَكِيلُ وَأَمْسَكَتْ.

„Allah mi je dovoljan… i zaštitnik je predivni!“ I ušutjela je.