Imam Alijeva, a.s., oporuka

Imamova, a.s., oporuka

Imam je ostavio općenitu oporuku sinovima Hasanu i Husejnu, a.s., i svim članovima svog Ehli bejta:

أُوصِيكُمَا بِتَقْوَى‏ اللهِ‏ وَأنْ لَا تَبْغِيَا الدُّنْيَا وَإِنْ بَغَتْكُمَا وَلَا تَأْسَفَا عَلَى شَيْ‏ءٍ زُوِيَ عَنْكُمَا وَقُولَا بِالْحَقِّ وَاعمَلا لِلْأَجر، وَكُونَا لِلظَّالِمِ خَصْمًا وَلِلْمَظْلُومِ عَونًا، اعْمَلَا بِمَا فِي الكِتَابِ، وَلَا تَأْخُذْكُمَا فِي اللهِ لَوْمَةَ لَائِم‏.

“Oporučujem vam da budete svjesni Boga i da ne čeznete za svijetom ovim, makar on tražio vas. Ne žalite ni za čim što vam je uskraćeno od njega. Govorite istinu i radite za nagradu. Budite protivnici tlačitelju, a pomagači tlačenom. Radite po onome što je u Knjizi i ne ustručavajte se zbog nečijih prijekora na putu Allahovom.”[1]

Zbog ozbiljnosti rane Imam nije imao mnogo vremena nakon ranjavanja, jer je propisani čas nastupio, a posljednje riječi koje je izgovorio bile su: “Za ovako nešto neka se trude trudbenici!”[2] (لِمِثْلِ هَـٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ) Nakon toga njegova plemenita duša izvila se u vječni Džennet.

^[1] Tarihu-t-Taberi, sv. 4, str. 114; pogledati Staza rječitosti, pismo 47.

^[2] Es-Saffat, 61.