Imam Hasanova, a.s., preporuka Džunadi
Imam Hasanova, a.s., preporuka Džunadi
Džunade ibn Ebu Umejje, velikan od ashaba, došao je kod Imama Hasana da ga obiđe pa mu se obratio: „Posavjetuj me, sine Allahovog Poslanika.“ Imam se odazvao njegovom zahtjevu, iako je bio u najtežem stanju i u najvećim bolovima i kušnjama, pa ga je podario ovim zlatnim riječima koje su vrednije i dragocjenije od dragulja, riječima koje su otkrile zbilju njegovog imameta:
اسْتَعِدَّ لِسَفَرِكَ، وَحَصِّلْ زَادَكَ قَبْلَ حُلُولِ أَجَلِكَ، وَاعْلَمْ أَنَّكَ تَطْلُبُ الدُّنْيَا وَالْمَوْتُ يَطْلُبُكَ، وَلَا تَحْمِلْ هَمَّ يَوْمِكَ الَّذِي لَمْ يَأْتِ عَلَى يَوْمِكَ الَّذِي أَنْتَ فِيهِ، وَاعْلَمْ أَنَّكَ لَا تَكْسِبُ مِنَ الْمَالِ شَيْئًا فَوْقَ قُوتِكَ، إِلَّا كُنْتَ فِيهِ خَازِنًا لِغَيْرِكَ، وَاعْلَمْ أَنَّ فِي حَلَالِهَا حِسَابٌ وَفِي حَرَامِهَا عِقَابٌ، وَفِي الشُّبُهَاتِ عِتَابٌ، فَأَنْزِلِ الدُّنْيَا بِمَنْزِلَةِ الْمَيْتَةِ، خُذْ مِنْهَا مَا يَكْفِيكَ، فَإِنْ كَانَ ذَلِكَ حَلَالًا كُنْتَ قَدْ زَهِدْتَ فِيهَا، وَإِنْ كَانَ حَرَامًا لَمْ يَكُنْ فِيهِ وِزْرٌ، فَأَخَذْتَ كَمَا أَخَذْتَ مِنَ الْمَيْتَةِ، وَإِنْ كَانَ الْعِتَابُ، فَإِنَّ الْعِتَابَ يَسِيرٌ، وَاعْمَلْ لِدُنْيَاكَ كَأَنَّكَ تَعِيشُ أَبَدًا، وَاعْمَلْ لِآِخِرَتِكَ كَأَنَّكَ تَمُوتُ غَدًا، وَإِذَا أَرَدْتَ عِزًّا بِلَا عَشِيرَةٍ وَهَيْبَةً بِلَا سُلْطَانٍ، فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِيَةِ اللهِ إِلَى عِزِّ طَاعَةِ اللهِ، عَزَّ وَجَلَّ، وَإِذَا نَازَعَتْكَ إِلَى صُحْبَةِ الرِّجَالِ حَاجَةٌ، فَاصْحَبْ مَنْ إِذَا صَحِبْتَهُ زَانَكَ، وَإِذَا خَدَمْتَهُ صَانَكَ، وَإِذَا أَرَدْتَ مِنْهُ مَعُونَةً أَعَانَكَ، وَإِنْ قُلْتَ صَدَّقَ قَوْلَكَ، وَإِنْ صُلْتَ شَدَّ صَوْلَكَ، وَإِنْ مَدَدْتَ يَدَكَ بِفَضْلٍ مَدَّهَا، وَإِنْ بَدَتْ عَنْكَ ثُلْمَةٌ سَدَّهَا، وَإِنْ رَأَى مِنْكَ حَسَنَةً عَدَّهَا، وَإِنْ سَأَلْتَهُ أَعْطَاكَ، وَإِنْ سَكَتَّ عَنْهُ ابْتَدَأَكَ، وَإِنْ نَزَلَتْ إِحْدَى الْمُلِمَّاتِ بِهِ سَاءَكَ مَنْ لَا تَأْتِيكَ مِنْهُ الْبَوَائِقُ، وَلَا يَخْتَلِفُ عَلَيْكَ مِنْهُ الطَّرَائِقُ، وَلَا يَخْذُلُكَ عِنْدَ الْحَقَائِقِ، وَإِنْ تَنَازَعْتُمَا مُنْقَسِمًا آثَرَك.
„Džunade, spremaj se za svoje putovanje, stiči poputninu prije dolaska tvoga časa određenog. Znaj da ti ideš za dunjalukom, a smrt za tobom. Nemoj natovariti breme dana koji nije došao na dan u kojem se nalaziš. Znaj da nećeš steći od imetka više od tvoje potrebe, a da nećeš biti rizničar nekome drugom. Znaj da je u dozvoljeno stečenom od dunjaluka obračun i u nedozvoljeno stečenom kazna, a u sumnjivim slučajevima ukor. Smatraj dunjaluk poput lešine: uzmi od njega onoliko koliko ti je dovoljno pa, ako to bude dozvoljeno, doista si se sustegao u njemu, a ako to bude nedozvoljeno, neće u tome biti grijeh, jer si od njega uzeo kao što uzimaš od lešine, i ako bude kazna, bit će neznatna. Trudi se za svoj dunjaluk kao da ćeš vječno živjeti i trudi se za svoj ahiret kao da ćeš sutra umrijeti. Kada budeš želio dostojanstvo bez plemena i strahopoštovanje bez vlasti, onda izađi iz poniženja neposlušnosti prema Allahu k dostojanstvu pokornosti Allahu Svevišnjem. Ako ti neka potreba izaziva žudnju za druženjem s ljudima, druži se s onima koji će te ukrasiti kada se budeš družio s njima, sačuvati te kada budeš uzimao nešto od njih, pomoći ti kada budeš tražio pomoć od njih, potvrditi tvoje riječi kada budeš govorio, ojačati tvoj juriš ako budeš napadao, pružiti ti ruke ako ti budeš pružio svoje prema nekom dobru, nadoknaditi ti ako te zadesi neki gubitak, cijeniti ako vide neko dobro kod tebe, darovati ti ako budeš tražio od njih, započeti sami ako ne izgovoriš svoju potrebu, ako te zadesi neka nedaća, saosjećati s tobom, ako su takvi da ti od njih neće doći opakost niti će te spopasti nesreće, niti će te ostaviti na cjedilu kada se ukaže istina, i dat će ti prednost ako se sporječkate u dijeljenju.“[1]
Povećali su se bolovi Imamu Hasanu, muke su se raspirivale i on se uznemirio. Neko od posjetilaca je zapitao: „Zašto si toliko uznemiren, o sine Allahovog Poslanika? Zar tvoj djed nije Allahov Poslanik, otac Ali, majka Fatima, a ti poglavar mladića stanovnika Dženneta?“
Imam je tiho odgovorio: „Plačem zbog dvije stvari: strahote pojave pred Bogom i rastanka s najmilijima.“[2]
[1] E'januš-ši'e, sv. 4, str. 85.
[2] Amalis-Saduk, str. 133.