Njegovo moljenje u priznanju

اللَّهُمَّ إِنَّهُ يَحْجُبُنِي عَنْ مَسْأَلَتِكَ خِلَالٌ ثَلَاثٌ، وَتَحْدُونِي عَلَيْهَا خَلَّةٌ وَاحِدَةٌ

يَحْجُبُنِي أَمْرٌ أَمَرْتَ بِهِ فَأَبْطَأْتُ عَنْهُ، وَنَهْيٌ نَهَيْتَنِي عَنْهُ فَأَسْرَعْتُ إِلَيْهِ، وَنِعْمَةٌ أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ فَقَصَّرْتُ فِي شُكْرِهَا

وَيَحْدُونِي عَلَى مَسْأَلَتِكَ تَفَضُّلُكَ عَلَى مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَيْكَ، وَوَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَيْكَ، إِذْ جَمِيعُ إِحْسَانِكَ تَفَضُّلٌ، وَإِذْ كُلُّ نِعَمِكَ ابْتِدَاءٌ

فَهَا أَنَا ذَا، يَا إِلَهِي، وَاقِفٌ بِبَابِ عِزِّكَ وُقُوفَ الْمُسْتَسْلِمِ الذَّلِيلِ، وَسَائِلُكَ عَلَى الْحَيَاءِ مِنِّي سُؤَالَ الْبَائِسِ الْمُعِيلِ

مُقِرٌّ لَكَ بِأَنِّي لَمْ أَسْتَسْلِمْ وَقْتَ إِحْسَانِكَ إِلَّا بِالْإِقْلَاعِ عَنْ عِصْيَانِكَ، وَلَمْ أَخْلُ فِي الْحَالَاتِ كُلِّهَا مِنِ امْتِنَانِكَ

فَهَلْ يَنْفَعُنِي، يَا إِلَهِي، إِقْرَارِي عِنْدَكَ بِسُوءِ مَا اكْتَسَبْتُ وَهَلْ يُنْجِينِي مِنْكَ اعْتِرَافِي لَكَ بِقَبِيحِ مَا ارْتَكَبْتُ أَمْ أَوْجَبْتَ لِي فِي مَقَامِي هَذَا سُخْطَكَ أَمْ لَزِمَنِي فِي وَقْتِ دُعَايَ مَقْتُكَ

سُبْحَانَكَ، لَا أَيْأَسُ مِنْكَ وَقَدْ فَتحْتَ لِي بَابَ التَّوْبَةِ إِلَيْكَ، بَلْ أَقُولُ مَقَالَ الْعَبْدِ الذَّلِيلِ الظَّالِمِ لِنَفْسِهِ الْمُسْتَخِفِّ بِحُرْمَةِ رَبِّهِ

الَّذِي عَظُمَتْ ذُنُوبُهُ فَجَلَّتْ، وَأَدْبَرَتْ أَيَّامُهُ فَوَلَّتْ حَتَّى إِذَا رَأَى مُدَّةَ الْعَمَلِ قَدِ انْقَضَتْ وَغَايَةَ الْعُمُرِ قَدِ انْتَهَتْ، وَأَيْقَنَ أَنَّهُ لَا مَحِيصَ لَهُ مِنْكَ، وَلَا مَهْرَبَ لَهُ عَنْكَ، تَلَقَّاكَ بِالْإِنَابَةِ، وَأَخْلَصَ لَكَ التَّوْبَةَ، فَقَامَ إِلَيْكَ بِقَلْبٍ طَاهِرٍ نَقِيٍّ، ثُمَّ دَعَاكَ بِصَوْتٍ حَائِلٍ خَفِيٍّ

قَدْ تَطَأْطَأَ لَكَ فَانْحَنَى، وَنَكَّسَ رَأْسَهُ فَانْثَنَى، قَدْ أَرْعَشَتْ خَشْيَتُهُ رِجْلَيْهِ، وَغَرَّقَتْ دُمُوعُهُ خَدَّيْهِ، يَدْعُوكَ بِيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، وَيَا أَرْحَمَ مَنِ انْتَابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ، وَيَا أَعْطَفَ مَنْ أَطَافَ بِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ، وَيَا مَنْ عَفْوُهُ أَكْثرُ مِنْ نَقِمَتِهِ، وَيَا مَنْ رِضَاهُ أَوْفَرُ مِنْ سَخَطِهِ

وَيَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى خَلْقِهِ بِحُسْنِ التَّجَاوُزِ، وَيَا مَنْ عَوَّدَ عِبَادَهُ قَبُولَ الْإِنَابَةِ، وَيَا مَنِ اسْتَصْلَحَ فَاسِدَهُمْ بِالتَّوْبَةِ وَيَا مَنْ رَضِيَ مِنْ فِعْلِهِمْ بِالْيَسِيرِ، وَمَنْ كَافَى قَلِيلَهُمْ بِالْكَثِيرِ، وَيَا مَنْ ضَمِنَ لَهُمْ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ، وَيَا مَنْ وَعَدَهُمْ عَلَى نَفْسِهِ بِتَفَضُّلِهِ حُسْنَ الْجَزَاءِ

مَا أَنَا بِأَعْصَى مَنْ عَصَاكَ فَغَفَرْتَ لَهُ، وَمَا أَنَا بِأَلْوَمِ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْكَ فَقَبِلْتَ مِنْهُ، وَمَا أَنَا بِأَظْلَمِ مَنْ تَابَ إِلَيْكَ فَعُدْتَ عَلَيْهِ

أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا تَوْبَةَ نَادِمٍ عَلَى مَا فَرَطَ مِنْهُ، مُشْفِقٍ مِمَّا اجْتَمَعَ عَلَيْهِ، خَالِصِ الْحَيَاءِ مِمَّا وَقَعَ فِيهِ

عَالِمٍ بِأَنَّ الْعَفْوَعَنِ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ لَا يَتَعَاظَمُكَ، وَأَنَّ التَّجَاوُزَ عَنِ الْإِثْمِ الْجَلِيلِ لَا يَسْتَصْعِبُكَ، وَأَنَّ احْتِمَالَ الْجِنَايَاتِ الْفَاحِشَةِ لَا يَتَكَأَّدُكَ، وَأَنَّ أَحَبَّ عِبَادِكَ إِلَيْكَ مَنْ تَرَكَ الِاسْتِكْبَارَ عَلَيْكَ، وَجَانَبَ الْإِصْرَارَ، وَلَزِمَ الِاسْتِغْفَارَ

وَأَنَا أَبْرَأُ إِلَيْكَ مِنْ أَنْ أَسْتَكْبِرَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ أُصِرَّ، وَأَسْتَغْفِرُكَ لِمَا قَصَّرْتُ فِيهِ، وَأَسْتَعِينُ بِكَ عَلَى مَا عَجَزْتُ عَنْهُ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَهَبْ لِي مَا يَجِبُ عَلَيَّ لَكَ، وَعَافِنِي مِمَّا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْكَ، وَأَجِرْنِي مِمَّا يَخَافُهُ أَهْلُ الْإِسَاءَةِ، فَإِنَّكَ مَلِي‏ءٌ بِالْعَفْوِ، مَرْجُوٌّ لِلْمَغْفِرَةِ، مَعْرُوفٌ بِالتَّجَاوُزِ، لَيْسَ لِحَاجَتِي مَطْلَبٌ سِوَاكَ، وَلَا لِذَنْبِي غَافِرٌ غَيْرُكَ، حَاشَاكَ

وَلَا أَخَافُ عَلَى نَفْسِي إِلَّا إِيَّاكَ، إِنَّكَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاقْضِ حَاجَتِي، وَأَنْجِحْ طَلِبَتِي، وَاغْفِرْ ذَنْبِي، وَآمِنْ خَوْفَ نَفْسِي، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ، وَذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ، آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ

2 Sprečava me naredba koju si zapovedio, u kojoj sam bio spor, zabrana koju si postavio, kojoj sam žurio, i blagodat koju si darovao, za koju nisam dovoljno blagodario.

3 Nagonjen sam da tražim od Tebe Tvojom darežljivošću nezasluženom onome koji lice svoje prema Tebi okreće i dolazi Ti s dobrim mišljenjem,
budući da je sva dobrota Tvoja darežljivost nezaslužena i svaka od blagodati Tvojih novi početak!

4 I evo me, Bože moj, stojeći na vratima moći Tvoje, stajanjem poniznog, predanog, išteći od Tebe, u stidu svome, iskanjem oskudnog, ništavnog,

5 priznajući Tebi da se, u vreme blagodarnosti Tvoje, ne predavah, osim uzdržavanjem od neposlušnosti Tebi, a ni u jednom od stanja svojih
nikada ne bejah bez dobrote Tvoje.

6 Hoće li mi koristiti, Bože moj, moje priznanje dela rđavih koje počinih?
Hoće li me spasiti od Tebe moje priznanje ružnoće koju uradih? Ili ćeš mi u ovom položaju mome odrediti ljutnju Svoju? Ili će me zadesiti gnušanje Tvoje u vremenu moljenja mog?

7 Slava Tebi! Ne gubim nadu u Tebe, jer vrata pokajanja otvorio si prema Sebi. Radije, izgovaram reči roba poniznoga, koji sebi nepravdu čini, a potcenjuje nepovredivost Gospodara svoga,

8 i čiji su gresi užasni, veliki, čiji su dani otišli, utekli, sve dok ne shvati da je istekao rok poslova njegovih i dostignuta granica njegovog životnog doba i sa izvesnošću sazna da od Tebe uteći ne može, da nema nikakvog mesta da pobegne od Tebe, prema Tebi se obraćanjem okreće, iskreno Ti se kaje, pred Tebe čistog i očišćenog srca staje, pa Te slabim i tihim glasom moli.

9 On se pred Tobom klanja, pregiba, glavu svoju saginje, ničice pada, u strahu noge mu drhte, niz lice mu suze teku. Moli Ti se: „O Najmilostiviji od milostivih, Najmilostiviji od onih prema kojima se tražioci  milosti
stalno okreću, Najblaži od onih oko kojih obilaze tražioci oproštaja; o Onaj čiji je oproštaj veći od kazne Njegove, o Onaj čije je zadovoljstvo obilnije od srdžbe Njegove,[1]

10 O Onaj Koji zbog lepog praštanja zaslužuje zahvalnost robova Svojih;
o Onaj Koji je robove Svoje navikao na prihvatanje ponavljanog obraćanja njihovog,[2] Onaj Koji traži izlečenje pokvarenosti njihove pokajanjem, Onaj Koji je zadovoljan neznatnim od dela njihovih;
o Onaj Koji velikim nagrađuje  njihovo malo, Onaj Koji Se obavezao da se njima na moljenje odazove,[3] Onaj Koji Se zavetovao neuzvrativom izdašnošću Svojom da im da nadoknadu odličnu!

11 Nisam najnepokorniji od onih koji Ti se ne pokoravaju, a kojima Si oprostio, niti sam najdostojniji ukora od onih koji su Ti zatražili izvinjenje, koje si prihvatio, niti sam najnepravedniji od onih koji su Ti se pokajali, pa si im Se smilovao.

12 Kajem Ti se u ovom svom stanju, kajanjem onog koji žali nad onim što ubrzano od njega dolazi, zabrinut onim što se oko njega nakupilo,
iskren u postiđenosti onim u šta je zapao,

13 znajući da opraštanje velikog greha za Tebe nije ništa veliko,[4] nije teško za Tebe prelaženje preko velikog nedela, ne uznemirava Te podnošenje nedoličnih zločina, a najvoljeniji od robova Tvojih Tebi jeste onaj koji izbegava gordost pred Tobom, napušta istrajavanje u grehu, i neprekidno moli za oproštaj!

14 čist sam pred Tobom od gordosti, kod Tebe tražim utočište od istrajavanja u grehu, od Tebe molim oproštaj za propuste, od Tebe tražim pomoć za ono što sam nemoćan da izvršim!

15 Bože, blagoslovi Muhammeda i potomstvo njegovo, oslobodi me onog što sam dužan prema Tebi, oslobodi me onog što zaslužujem od Tebe, i daj mi utočište od onog čega se zločinci boje! Jer Ti si pun praštanja, željeni izvor oproštaja, dobro poznat po pomilovanju. Osim Tebe potreba moja nema cilja, osim Tebe greh moj nijednog oprostioca nema, – Bože sačuvaj!

16 Nemam straha za sebe osim od Tebe: Ti si dostojan strahopoštovanja, i dostojan da oprostiš![5] Blagoslovi Muhammeda i potomstvo njegovo,
usliši potrebu moju, udovolji traženju mome, greh moj oprosti i zaštiti me od straha za sebe! Ti si moćan nad svim,[6] i to je za Tebe lako. Amin, Gospodaru svetova!