Utonulost u nehaj
Utonulost u nehaj
أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَن يَأْتِيَهُم بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَن يَأْتِيَهُم بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ
A zar su stanovnici sela i gradova sigurni da ih Naša kazna neće snaći noću dok budu spavali? Pa zar su stanovnici gradova sigurni da im kazna Naša neće danju stići, dok se oni budu zabavljali? Zar oni mogu biti sigurni od Allahove kazne? Allahove kazne se ne boji samo narod kome propast predstoji. El-‘Araf, 97-99.
Poruke:
- Ne trebamo se pouzdati u postojeće stanje i osjećati se sigurnim.
- Uprkos svim promišljanjima, izumima i napretku, čovjek se ne treba osjećati zaštićenim od Božije kazne.
- Utonulost u nehaj privlači Božiju srdžbu.
