Rat brojki okupatorske vojske njenih bolnica i štampe

Rat brojki okupatorske vojske njenih bolnica i štampe

Muhammed Džeradat – Al-Mayadeen

Palestincu nisu potrebni podaci izraelske “vojske” da bi znao činjenice na terenu, jer je otpor ostvario napredak u medijima, iz ruševina u Gazi izranjaju video snimci zapaljenih tenkova, eksplodiranih tunela i snajperskog djelovanja na oficire na način koji se ne podudara s brojevima koje objavljuje “vojska”.

Konfrontacija se intenzivira između okupatorske “vojske” i dvije važne komponente izraelskog entiteta, u pozadini oprečnog broja žrtava među oficirima i vojnicima okupatorske “vojske” u eskalirajućim borbama u Gazi. Dok “vojska” daje kratke podatke sa malim brojkama, bolnice govore o nekoliko puta većim brojkama, što je navelo izraelsku štampu da se umiješa u ovaj sukob i istraži dio istine.

Okupatorska “vojska” je uspjela da prikrije ljudske gubitke, tokom konfrontacije koja je na Zapadnoj obali trajala više od dvije godine, posebno u Dženinu, i ovaj uspjeh je uticao na njenu sposobnost da obuzda sukob unutar kruga osjetljivih rezervoara na Zapadnoj obali, dok je njegov neuspjeh u tom pogledu eskalirao u Oluji Al-Aqsa, posebno kada je potonuo u plamenu močvare Gaze.

Zašto okupatorska “vojska” insistira na prikrivanju ljudskih gubitaka, i kako je bilo moguće da izraelska štampa probije cenzuru da izazove eksploziju bombe teškog kalibra, o tome da “vojska” laže u svim brojkama koje svakodnevno izbacuje, i zašto izraelske bolnice insistiraju na davanju vlastitih podataka kontradiktornih podacima koje vojska predstavlja, usprkos ratnom stanju u kojem se “Izrael” nalazi od 7. oktobra?

Ranije smo na Al-Mayadeen Netu, objavili članak o istini o gubicima okupatorske „vojske“ u sukobima na Zapadnoj obali, potkrijepljen dokazima i nepobitnim činjenicama, ali to nije spriječilo medije, a time i javno mnijenje, da se osloni na ono što je isključivo priznavala okupatorska „vojska“, s obzirom na narodnu izreku: Da je hebrejski entitet otvoreno okruženje, a da njegovi „građani“ imaju moralna i materijalna prava, koja ga sprječavaju da sakrije ubijanje svojih vojnika, jer je „vojska“ sveta krava u izraelskom psihološkom sastavu!

U jeku rata brojki, “vojska” je jučer izašla da objavi desetak poginulih, dvadesetak vojnika odjednom, od početka kopnenog rata, od kojih je 13 poginulo od prijateljske vatre, dvoje u saobraćajnim nesrećama, na bojištu između tenkova, vozila i transportera, a 5 od gelera. Uređaje su detonirali njihove kolege, a “vojska” je ovaj gubitak pripisala ogromnom broju prisutnih na terenu, dugotrajnosti i prirodi borbi, umoru, nedostatku operativne discipline i nedostatku koordinacije među snagama.

Gubitak ravnoteže od 7. oktobra odrazio se na cjelokupno nervno tkivo entiteta, posebno na njegov sigurnosni sistem, koji je predvodila „vojska“, a to se rano pokazalo, ne samo u želji da se preobrazi bitka 7. oktobra iz borbene epopeje u masakr na koncertu, ali i u razbijanju broja mrtvih, zaključili su da su gubici vojske toga dana iznosili 322 oficira i vojnika, od više od 1500 mrtvih Izraelaca, potpuno se ne obazirući na policajce i pripadnike koji su ubijeni u “Sderotu” i drugdje, a njihov broj je premašio 60, i što je najvažnije ignorisanje 10 oficira Šin Beta koji su pali tog dana, a cilj je jasan: osigurati da se broj vojnih smrtnih slučajeva smanji.

Gubitak ravnoteže se brzo odrazio na prvu operaciju komandosa koja je izvedena iz Libana, a izvele su je u to vrijeme brigade Al-Kuds, tačnije 10. oktobra, kada se pojavila jasna konfuzija u saopćenju izraelske „vojske”, u kojem se priznaje da je ranjeno 7 vojnika, među kojima i 2 teško ranjeno, ali je trebalo nekoliko dana da se prizna da je operacija rezultirala ubistvom zamjenika 300. brigade izraelske “vojske”, potpukovnika Alima Saada, koji je arapskog porijekla, a nekoliko dana kasnije otkriva se da su u operaciji ubijena 4 njegova oficira i vojnika.

Važno je napomenuti da od objave ubistva ovog oficira, arapskog porijekla, i imena ubijenih arapskog porijekla u “vojsci” u sukobima u Gazi još nisu objavljena, na način koji odražava njihov postotak u okupatorskoj “vojsci”, jer ima najmanje 8% pripadnika porijeklom Druza u okupatorskoj “vojsci”, a stalno su bili na čelu ratova izraelske “vojske”, pa da li skrivanje mrtvih iz ovog segmenta dolazi u kontekst osjećaja stida ovih upletenih manjina zbog učešća u masakrima u Gazi nad djecom, ženama i starcima, čiji je broj dostigao skoro 20.000 šehida?

Preko libanske granice, koja je u plamenu od 8. oktobra, pojavila se prva unutrašnja izraelska kontradikcija u podacima o ljudskim žrtvama u vrijeme kada je “vojska” i dalje strogo prikrivala svoje gubitke u borbama sa Hizbullahom, kako bi izbjegla unutrašnji pritisak da otvori puni ratni front u svjetlu svoje nesposobnosti u ratu u Gazi, kada je bolnica Nahariya objavila prvih dana sukoba da je primila stotine ranjenih vojnika, pa kakva je situacija tek sada kada je Hizbullah udvostručio svoje napade nakon kopnenog rata u Gazi, i uveo projektile “Burkan”?

Izraelske bolnice su odbile da se pridržavaju uputstava “vojske” koja je tražila da bolnice ne izdaju nikakva saopćenja o prijemu i prirodi povreda, osim, nakon što glasnogovornik “vojske” da svoje izjave, a “vojska” je ostala u jednoj dolini, a bolnice u drugoj, što je u cjelini osramotilo medijski i nadzorni sistem entiteta i to je iziskivalo da interveniše štampa, a ovoga puta to nije opozicioni list “Haaretz” kojem je ministar komunikacija prijetio zatvaranjem, u pozadini onoga što je otkrio o izraelskom bombardovanju učesnika koncerta 7. oktobra, već je to list “Yedioth Ahronoth”, koji je uspio da zaobiđe makaze nadzornika kako bi ostvario medijsku prednost o zbilji ljudskih gubitaka u ratu.

Yedioth Ahronoth je zaključio da je od početka rata povrijeđeno više od 5.000 vojnika. Glasnogovornik izraelske vojske je požurio da kaže da je većina tih ozljeda bila lakša, iako je odbio da ih zvanično potvrdi. Na sreću, nije rekao da su primljeni u bolnice zbog panike, a to je laž koja se promovira kada projektili otpora padaju u Tel Avivu, samo je priznao da su im ozljede bile lakše, ali ostatak izvještaja u Yedioth Ahronoth-u protivuriječi i tome, gdje se ukazuje da Odjeljenje za rehabilitaciju dnevno primi oko 60 novih ranjenika iz sastava bezbjednosti i rezervnog sastava, što ne uključuje ranjenike redovnih snaga.

“Yedioth” dodaje da je istovremeno “vojska” njih više od 2.000 zvanično priznala kao invalide, pored još 1.000 invalida redovnih vojnika, u vrijeme kada je načelnica Odjeljenja za rehabilitaciju u izraelskom ministarstvu rata, Limor Luria, pitala: Ko će im pomoći da se istuširaju ili da šetaju po kući? To ukazuje na prirodu njihovog totalnog invaliditeta, naglašavajući da većina ranjenih ima teške povrede.

Ali, “vojska” se preko svog portparola vratila kako bi dala ukupan broj ranjenih i da njihov broj od sedmog oktobra nije premašio 1500, što ukazuje da je među njima bilo oko 160 kritičnih povreda, uključujući 40 od 7. oktobra, i to je ono što je razotkrilo neistinitost njegove tvrdnje, jer kako ove povrede mogu da ostanu kritične više od dva mjeseca?

Jer se za kritičnu povredu u Izraelu govori onda kada je na ivici smrti, ako preživi, naziva se ozbiljnom povredom.

Nakon toga, list “Haaretz” je ušao i izvršio terensku istragu u bolnicama, te prikupio podatke svake bolnice posebno, da bi došao do istog broja ranjenih, što je ranije u svom izvještaju naveo “Yedioth Ahronoth”, na način koji pobija podatke “vojske” i potvrđuje vjerodostojnost podataka otpora u Gazi i Libanu.

Bolnice svoje odbijanje da dostave podatke „vojske“ zasnivaju ne iz etičkog aspekta, već iz prirode posla. Bolnica je dužna da podatke o svom radu tokom ratnog perioda dostavi Ministarstvu zdravlja i Ministarstvu finansija, a to su podaci koji ne mogu tolerisati povjerljivost u civilnim bolnicama, s obzirom na prirodu njihovog sistema i strukture, i šta je na njima izgrađeno o finansijskim i administrativnim pravima i naknadama, a entitet nije našao vremena da reorganizuje ovaj kompjuterski sistem, da uskladi prirodu povjerljivosti, administrativni stil i finansijske zahtjeve.

Palestincu, i svakom slobodnom čovjeku otpora, nisu potrebni podaci izraelske “vojske” da bi saznao činjenice na terenu. Otpor je ostvario napredak u medijima, koji često objavljuje dokumentovane snimke uživo, razotkrivajući laži okupacije. Iz ruševina u Gazi izranjaju video snimci zapaljenih tenkova i granatiranja. Tuneli i snajpersko gađanje oficira, od strane Al-Kasama i Al-Kuds brigada, na način koji nije u skladu sa brojevima koje objavljuje “vojska”, a Hizbullah, koji je do sada u ovom obračunu izgubio više od stotinu svojih boraca šehida, i ne ustručava se da ih oplakuje na putu za Kuds, izdaje svakodnevno tačne snimke, dokazujući da je bilo ogromnih ljudskih gubitaka u okupatorskoj “vojsci”.