Izreke 1- 8
Posebnost hazreti Fatime Božijom voljom
Izreka 1.
U teškim danima početka poslanstva Allahovog Poslanika, s.a.v.a., kada su sa svih strana vršeni razni psihički, društveni i ekonomski pritisci na njegovu porodicu, a bestidni lažljivci i neuki idolopoklonici poricali božanski poziv, hazreti Hatidža je bila zabrinuta za budućnost Poslanika zbog toga što su ga mnogi napustili te razmišljala kako se mogu izbjeći teškoće i nedaće i kako se braniti od raznih napada. Jednom kada se bila utopila u misli i brige i osjećala se jako nemoćnom, začula je riječi utjehe i podrške, glas svog djeteta, hazreti Fatime, iz svog trbuha:
يَا أُمَّاهْ، لَا تَحْزَنِي وَ لَا تَرْهَبِي فَإِنَّ اللهَ مَعَ أَبِي.
Izreka 2.
Kada se rodila, hazreti Fatimu, s.a., su položili na zemlju, i počela je da govori. Posvjedočila je jednoću Uzvišenog Gospodara, poslanstvo svog oca i vođstvo svog supruga i djece.
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَ أَنَّ أَبِي رَسُولُ اللهِ سَيِّدُ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَنَّ بَعْلِي سَيِّدُ الْأَوْصِيَاءِ وَ وُلْدِي سَادَةُ الْأَسْبَاطِ.
Hazreti Fatimin visoki položaj kod Allaha
Izreka 3.
U jednom od teških dana, kada je glad bila teško pritisla Poslanikovu porodicu, hazreti Fatima, s.a., je uzela abdest i poslije obavljena dva rekata namaza podigla ruke i rekla:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي، هَذَا مُحَمَّدٌ نَبِيُّكَ وَ هَذَا عَلِيٌّ ابْنُ عَمِّ نَبِيِّكَ وَ هَذَانِ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُسِبْطَا نَبِيِّكَ، إِلَهِي، أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ، كَمَا أَنْزَلْتَهَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَكَلُوا مِنْهَا وَ كَفَرُوا بِهَا، اللَّهُمَّ أَنْزِلْهَا عَلَيْنَا فَإِنَّا بِهَا مُؤْمِنُونَ.
يَا فَاطِمَةُ، مِنْ أَيْنَ لَكِ هَذَا؟
هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ!
الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لَمْ يُمِتْنِي حَتَّى رَزَقَنِي وَلَداً مَثَلُهَا مَثَلُ مَرْيَمَ بِنْتِ عِمْرَانَ كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ: هُوَ مِنْ عِنْدِ اللهِ، إِنَّ اللهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ!
Izreka 4.
Na početku islama, u teškim vremenima ratova, oskudice i gladi, većina ljudi u Medini je živjela suočena s brojnim problemima. I sam časni Poslanik je bio veoma gladan. Danonoćno se zalagao za siromašne i bijedne. Ponekad bi privijao kamen na stomak kako bi učinio bol gladi podnošljivom.
U jednom od tih teških dana pokucao je na Fatimina vrata i upitao: “Kćeri moja, imaš li šta u kući da utolim glad?” Hazreti Fatima mu je odgovorila da nema. Božiji Poslanik se vratio, ali hazreti Fatima to nije mogla podnijeti. Podigla je ruke, a čista i mirisna hrana se spustila iz Dženneta. Čim je Fatima, s.a., ugledala džennetsku hranu i plemenite darove Božije, rekla je:
وَ اللهِ لَأُوثِرَنَ بِهَا رَسُولَ اللَّهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، عَلَى نَفْسِي وَ غَيْرِي!
مِنْ أَيْنَ لَكِ هَذَا؟
هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ!
Veze s melecima
Izreka 5.
Selman Farisi je pričao: “Po pozivu imama Alija otišao sam do Fatimine kuće. Čim me ugledala, rekla je: ʽSelmane, otuđio si se od mene nakon preseljenja mog oca.ʼ Potom mi je rekla da sjednem i nastavila:
فَمَهْ اجْلِسْ وَ اعْقِلْ مَا أَقُولُ لَكَ، إِنِّي كُنْتُ جَالِسَةً بِالْأَمْسِ فِي هَذَا الْمَجْلِسِ وَ بَابُ الدَّارِ مُغْلَقٌ وَ أَنَا أَتَفَكَّرُ فِي انْقِطَاعِ الْوَحْيِ عَنَّا وَ انْصِرَافِ الْمَلَائِكَةِ عَنْ مَنْزِلِنَا، فَإِذَا انْفَتَحَ الْبَابُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَفْتَحَهُ أَحَدٌ، فَدَخَلَ عَلَيَّ ثَلَاثُ جَوَارٍ لَمْ يَرَ الرَّاءُونَ بِحُسْنِهِنَّ وَ لَا كَهَيْئَتِهِنَّ وَ لَا نَضَارَةِ وُجُوهِهِنَّ وَ لَا أَزْكَى مِنْ رِيحِهِنَّ! فَلَمَّا رَأَيْتُهُنَّ قُمْتُ إِلَيْهِنَّ مُتَنَكِّرَةً لَهُنَّ، فَقُلْتُ: بِأَبِي أَنْتُنَّ مِنْ أَهْلِ مَكَّةَ أَمْ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ؟ فَقُلْنَ: يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ، لَسْنَا مِنْ أَهْلِ مَكَّةَ وَ لَا مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ وَ لَا مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ جَمِيعاً، غَيْرَ أَنَّنَا جَوَارٍ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ، مِنْ دَارِ السَّلَامِ، أَرْسَلَنَا رَبُّ الْعِزَّةِ إِلَيْكِ، يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ، إِنَّا إِلَيْكِ مُشْتَاقَاتٌ! فَقُلْتُ لِلَّتِي أَظُنُّ أَنَّهَا أَكْبَرُ سِنّاً: مَا اسْمُكِ؟ قَالَتْ: اسْمِي مَقْدُودَةُ. قُلْتُ: وَ لِمَ سُمِّيتِ مَقْدُودَةَ؟ قَالَتْ: خُلِقْتُ لِلْمِقْدَادِ بْنِ الْأَسْوَدِ الْكِنْدِيِّ، صَاحِبِ رَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ. فَقُلْتُ لِلثَّانِيَةِ: مَا اسْمُكِ؟ قَالَتْ: ذَرَّةُ! قُلْتُ: وَ لِمَ سُمِّيتِ ذَرَّةَ وَ أَنْتِ فِي عَيْنِي نَبِيلَةٌ؟ قَالَتْ: خُلِقْتُ لِأَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ، صَاحِبِ رَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ. فَقُلْتُ لِلثَّالِثَةِ: مَا اسْمُكِ؟ قَالَتْ: سَلْمَى. قُلْتُ: وَ لِمَ سُمِّيتِ سَلْمَى؟ قَالَتْ: أَنَا لِسَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ، مَوْلَى أَبِيكِ رَسُولِ اللهِ. قَالَتْ فَاطِمَةُ: ثُمَّ أَخْرَجْنَ لِي رُطَباً أَزْرَقَ كَأَمْثَالِ الْخُشْكَنَانَجِ الْكِبَارِ، أَبْيَضَ مِنَ الثَّلْجِ وَ أَزْكَى رِيحاً مِنَ الْمِسْكِ الْأَذْفَرِ، فَأَحْضَرَتْهُ فَقَالَتْ لِي: يَا سَلْمَانُ، أَفْطِرْ عَلَيْهِ عَشِيَّتَكَ، فَإِذَا كَانَ غَداً فَجِئْنِي بِنَوَاهُ، أَوْ قَالَتْ: عَجَمِهِ. قَالَ سَلْمَانُ: فَأَخَذْتُ الرُّطَبَ فَمَا مَرَرْتُ بِجَمْعٍ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، إِلَّا قَالُوا: يَا سَلْمَانُ، أَ مَعَكَ مِسْكٌ؟
Kada sam ih vidjela, ustala sam pokazujući da ih ne poznajem. Pitala sam ih jesu li iz Mekke ili Medine, a one su mi odgovorile: ‘Kćeri Muhammedova, nismo mi stanovnice Mekke niti Medine niti bilo kojeg dijela Zemlje. Mi smo djevojke hurije iz Kuće mira. Gospodar moći nas je poslao do tebe, kćeri Muhammedova. Doista čeznemo za tobom.’
Onda sam upitala onu za koju mi se čini da je bila visočija: Kako se zoveš? Odgovorila mi je: ‘Makduda.’ Upitala sam je onda: Zašto si nazvana Makduda? i objasnila mi je: ‘Ja sam stvorena radi Mikdada ibn Esveda el-Kindija, druga Allahovog Poslanika.’ Pitala sam drugu kako se zove i rekla je: ‘Zerre.’ I nju sam pitala sam zašto je tako nazvana, a izgledala je plemenita, i odgovorila mi je: ‘Stvorena sam za Ebu Zerra el–Gifarija, druga Allahovog Poslanika.’ I treću sam pitala kako se zove i odgovorila mi je: ‘Selma’ te objasnila: ‘Ja sam stvorena za Selmana Farisija, slugu tvog oca, Allahovog Poslanika.’ Potom su mi dženetske hurije dale svježe hurme koje su bile mirisnije od miska.ʼ
Hazreti Fatima mi je dala malo tih hurmi. Uzeo sam i pošao prema kući i koga god sam susreo od ashaba Allahovog Poslanika, upitao me: ʽKako prijatan miris. Imaš li to misk uz sebe?ʼ”[5]
Izreka 6.
Imam Sadik, a.s., ovako prenosi Fatimino, s.a., posmatranje skrivenog svijeta i njene keramete u posljednjim trenucima života: “Kada je Fatima, s.a., (između akšama i jacije) čekala da joj se približi smrtni čas, uputila je oštar pogled i rekla:
السَّلَامُ عَلَى جَبْرَئِيلَ، السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللهِ، اللَّهُمَ مَعَ رَسُولِكَ، اللَّهُمَّ فِي رِضْوَانِكَ وَ جِوَارِكَ وَ دَارِكَ، دَارِ السَّلَامِ.
أَ تَرَوْنَ مَا أَرَى؟
هَذِهِ مَوَاكِبُ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ هَذَا جَبْرَئِيلُ وَ هَذَا رَسُولُ اللهِ وَ يَقُولُ: يَا بُنَيَّةِ، اقْدَمِي، فَمَا أَمَامَكِ خَيْرٌ لَكِ!
Izreka 7.
Hazreti Ali prenosi: “U trenutku preseljenja, hazreti Fatima, s.a., je pogledala oko sebe i rekla:
وَ عَلَيْكُمُ السَّلَامُ! وَ هِيَ تَقُولُ لِي: يَا ابْنَ عَمِّ، قَدْ أَتَانِي جَبْرَئِيلُ مُسَلِّماً وَ قَالَ لِي: السَّلَامُ يَقْرَأُ عَلَيْكِ السَّلَامَ، يَا حَبِيبَةَ حَبِيبِ اللهِ وَ ثَمَرَةَ فُؤَادِهِ، الْيَوْمَ تَلْحَقِينَ بِالرَّفِيعِ الْأَعْلَى وَ جَنَّةِ الْمَأْوَى، ثُمَّ انْصَرَفَ عَنِّي.
وَ عَلَيْكُمُ السَّلَامُ! فَقَالَتْ: يَا ابْنَ عَمِّ هَذَا وَ اللَّهِ مِيكَائِيلُ وَ قَالَ لِي كَقَوْلِ صَاحِبِهِ.
وَ عَلَيْكُمُ السَّلَامُ! ثُمَّ قَالَتْ: يَا ابْنَ عَمِّ، هَذَا وَ اللهِ الْحَقُّ وَ هَذَا عِزْرَائِيلُ، قَدْ نَشَرَ جَنَاحَهُ بِالْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ قَدْ وَصَفَهُ لِي أَبِي وَ هَذِهِ صِفَتُهُ. فَسَمِعْنَاهَا تَقُولُ: وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ، يَا قَابِضَ الْأَرْوَاحِ، عَجِّلْ بِي وَ لَا تُعَذِّبْنِي!
وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ، يَا قَابِضَ الْأَرْوَاحِ، عَجِّلْ بِي وَ لَا تُعَذِّبْنِي!
إِلَيْكَ رَبِّي لَا إِلَى النَّارِ!
Izreka 8.
Ebu Basir prenosi od Imama Bakira, a.s.:
“Jedanput, uoči petka, pred samo svitanje, spustili su se i došli kod Fatime, s.a., hazreti Džibril, Israfil i Mikail. Vidjeli su je kako klanja. Čekali su dok nije završila s namazom. Potom su joj zajedno uputili selam i rekli: ʽSvevišnji Gospodar ti šalje selamʼ, te u sobi te predvodnice džennetskih žena ostavili knjigu sahifu. Hazreti Fatima je odgovorila:
اللهُ السَّلَامُ، وَ مِنْهُ السَّلَامُ، وَ إِلَيْهِ السَّلَامُ، وَ عَلَيْكُمْ، يَا رُسُلَ اللهِ، السَّلَامُ!
[1] Ihkaku-l-hakk, sv. 4, str. 475 i sv. 10, str. 13; El-Džennetu-l-ʽasime, str. 190; Ravdu-l-faik, str. 255 i 314.
[2] Emali-s-Saduk, str. 475; Ihtisas, str. 31; Biharu-l-envar, sv. 16, str. 81 i sv. 43, str. 2; Revdetu-l-vaizin, sv. 1, str. 144; Menakibu Ibn Šehr Ašub, sv. 3, str. 340; Delaʽilu-l-Imame, str. 78; Gajetu-l-meram, sv. 2, str. 211.
[3] Biharu-l-envar, sv. 43, str. 74; Tefsir Furat ibn Ibrahim, str. 199; Ihkaku-l-hakk, sv. 10, str. 322; Mustedreku-l-vesaʽil, sv. 6, str. 310; Ihkaku-l-hakk, sv. 10, str. 320.
[4] Biharu-l-envar, sv. 43, str. 27 i 68; Menakibu Ibn Šehr Ašub, sv. 3, str. 353; Rejahinu-š-šariʽa, sv. 1, str. 125; El-Haraidž ve-l-džeraih, sv. 2, str. 528; Ihkaku-l-hakk, sv. 10, str. 314 i sv. 25, str. 358; El-Behru-l-muhit fi-t-tefsir, sv. 3, str. 125; El-Behru-l-medid fi tefsiri-l-Kurʼan el-medžid, sv. 1, str. 348; Tefsiru Ibn Kesir, sv. 2, str. 30; Tefsiru Ibn ebi Hatem, sv. 11, str. 207; Ed-duru-l-mensur, sv. 2, str. 20; Ruhu-l-meʽani fi tefsiri-l-Kurʼan, sv. 2, str. 137; El-Furkan fi tefsiri-l-Kurʼani bi-l-Kurʼan, sv. 5, str. 121; Mevahibu-r-Rahman fi tefsiri-l-Kurʼan, sv. 5, str. 270.
[5] Biharu-l-envar, sv. 22, str. 352, sv. 43, str. 66, sv. 91, str. 226 i sv. 92, str. 36; Delaʽilu-l-Imame, str. 28; Muhedžu-d-deʽevat, str. 6; El-Haraidž ve-l-džeraih, sv. 2, str. 533.
[6] Biharu-l-envar, sv. 43, str. 200; Kitabu-l-ʽavalim, sv. 11, str. 610; Ihkaku-l-hakk, sv. 31, str. 231.
[7] Biharu-l-envar, sv. 43, str. 209; Delailu-n-nubuve (Taberi), str. 43; Rejahinu-š-Šariʽe, sv. 2, str. 75.
[8] Delaʽilu-l-Imame, str. 106; El-ʽAvalim, sv. 11, str. 190.
