Božija pažnja prema Poslaniku, s.a.v.a. – otvaranje prema drugim svjetovima

Božija pažnja prema Poslaniku, s.a.v.a. – otvaranje prema drugim svjetovima

U ovom periodu dogodili su se i Isra i Mi'radž, kao učvršćivanje Poslanika, s.a.v.a., na dugom putu otpora, kao počast nakon višegodišnjih napora i ustrajnosti, kao krunisanje svih teškoća i bolnih trenutaka u otporu snagama mnogoboštva i zablude. Svevišnji Allah ga je podigao u nebesa kako bi mu pokazao neke vidove zadivljujućeg veličanstva, Svoju vlast u prostranstvu postojanja i ukazao na tajne stvaranja i sudbinu dobrog i lošeg čovjeka.

Istovremeno to je bilo i kao ispitivanje moći njegovih ashaba – do koje mjere mogu zamisliti borbu koju vode uz svog Poslanika i predvodnika s ciljem dostavljanja Poslanice i izgradnja dobrostivog čovjeka i kao teška kušnja ljudima niskih duša.

Kurejšije nisu mogli shvatiti uzvišeni smisao Isra i samo što ih je Poslanik, s.a.v.a., obavijestio o tome, počeli su zapitkivati o čulnom obliku Isra, o mogućnosti i nemogućnosti i o argumentima za to, pa su neki govorili: “Tako mi Boga, karavan se goni mjesec dana od Mekke do Šama i jedan mjesec unazad, kako to da Muhammed za jednu noć i ode i dođe?”

Poslanik, s.a.v.a., im je detaljno opisao Mesdžidu-l-aksu i spomenuo da je prolazio pored njihovog karavana, da su ljudi tog karavana tražili izgubljenu devu te da su u prtljagu imali veliku drvenu posudu za vodu koja je bila otvorena pa ju je on pokrio…

Pitali su za neki drugi karavan, pa im je rekao: “Prolazio sam pored njega u mjestu Tan'im” i opisao im je tovare i kako su izledali: “Na čelu karavana je deva i tako… i pojavit će se pri izlasku sunca.” I desilo je sve kako je on bio nagovijestio.[1]

Istinu je rekao Svevišnji Allah kada je rekao:

سُبْحَـٰنَ ٱلَّذِىٓ أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِۦ لَيْلاً مِّنَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ إِلَى ٱلْمَسْجِدِ ٱلْأَقْصَا ٱلَّذِى بَـٰرَكْنَا حَوْلَهُ ۥ لِنُرِيَهُ ۥ مِنْ ءَايَـٰتِنَآ إِنَّهُ ۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْبَصِيرُ

Hvaljen neka je Onaj Koji je noću prenio Svoga roba iz Hrama Svetoga do Hrama najudaljenijega, čiju okolinu smo Mi blagoslovili! On zbilja sve čuje i sve vidi![2]

I istinu je rekao kada je rekao:

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰٓ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌ يُوحَىٰ عَلَّمَهُ ۥ شَدِيدُ الْقُوَىٰ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ فَأَوْحَىٰٓ إِلَىٰ عَبْدِهِۦ مَآ أَوْحَىٰ مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ أَفَتُمَـٰرُونَهُ ۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ وَلَقَدْ رَءَاهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ عِندَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَىٰ عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰٓ إِذْ يَغْشَى ٱلسِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ لَقَدْ رَأَىٰ مِن ءَايَـٰتِ رَبِّهِ الْكُبْرَىٰٓ

Tako Mi zvijezde kada zapada, vaš drug nije zastranio niti je zalutao, i on ne zbori po žudnji svojoj, to samo Objava je koja mu se objavljuje, podučava ga onaj žestoke snage, divni, onaj koji se uspravi, a na Obzorju Najvišem on bi, potom se približi i nadnese i koliko dva luka ili bliže bijaše! I On objavi robu Svome ono što mu je objavio, srce zanijekalo nije ono što on je vidio, pa zašto se s njim prepirete oko onoga što vidio je? A vidio ga je i pri silasku drugome, kod Sidretu- l-Munteha, kod nje Džennet utočište je, kad je Sidru zakrivalo to što ju je zakrivalo, pogled skrenuo nije, nit zastranio je! Gospodara svoga Znake velike vidio je![3]

[1] Es-Siretu-n-nebevijje, sv. 1, str. 398-399 i 402-403.

[2] El-Isra, 1.

[3] En-Nedžm, 1-18.